Να αντιστοιχηθούμε με τους πολίτες που μας στηρίζουν
Άρθρο στην εφημερίδα «Η ΑΥΓΗ»
20.06.2019
Να αντιστοιχηθούμε με τους πολίτες που μας στηρίζουν
Για τα δεξιά κόμματα και όσους αντιλαμβάνονται την πολιτική με όρους συναλλαγής και οικογενειοκρατίας, οι εκλογές είναι ένα μέσο με το οποίο καθορίζεται από ποιο ρόλο θα συνεχίσουν να ασκούν εξουσία: Θα έχουν κυβερνητικές ευθύνες ή από θέση αντιπολίτευσης θα παρεμβαίνουν στις ασκούμενες πολιτικές; Η θέση τους και η σχέση τους με την εξουσία είναι κάτι που πιστεύουν ότι τους ανήκει και απλώς κληρονομείται ή εκχωρείται στους δικούς τους εκλεκτούς… Αυτοί είναι οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες» των ζωών μας! Όλοι οι υπόλοιποι είναι – είμαστε «περιστασιακοί σφετεριστές»… Αν το δικό τους παιδί έχει τελειώσει το Χάρβαρντ, δικαιούται άμεσο διορισμό πριν γίνει 25 ετών. Αν εσύ έχεις περάσει κάτι δεκαετίες εργαζόμενος σε θέσεις ευθύνης στον ιδιωτικό τομέα ή διδάσκοντας στα πανεπιστήμια ή αγωνιζόμενος στα κοινωνικά κινήματα, είσαι «ρουσφέτι», είσαι «σκάνδαλο», είσαι «αριστερός του σαλονιού»…
Για εμάς στην Αριστερά (που η σχέση μας με τους πολίτες είναι ή πρέπει να είναι σχέση αλληλεπίδρασης και εμπιστοσύνης) οι εκλογές έχουν και άλλα χαρακτηριστικά: Αποτελούν μήνυμα, είναι και εντολή, για το τι ζητούν από εμάς. Στις 7 Ιουλίου θα μας πουν οι πολίτες τι θέλουν να κάνουμε από τις 8 Ιουλίου.
Το σίγουρο είναι ότι εμείς και στις 8 Ιουλίου θα κάνουμε ό,τι κάναμε πάντα (ανεξάρτητα από θέση ευθύνης): Θα πρωτοστατούμε στα κοινωνικά κινήματα, θα αγωνιζόμαστε για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, θα υπερασπιζόμαστε τους πιο αδύναμους και θα εργαζόμαστε σκληρά όπως έχουμε συνηθίσει…
Όμως μετά από 4,5 χρόνια στην κυβέρνηση (όχι υποχρεωτικά στην εξουσία…) οφείλουμε να ξανακοιτάξουμε από τις 8 Ιουλίου και ορισμένα άλλα σημεία που (κατά την άποψή μου) θα αποτελούν και σημεία της λαϊκής εντολής:
Οι πολίτες είναι σαφές ότι μας έχουν κατατάξει με την ψήφο τους στα «κόμματα εξουσίας». Αυτό μας φορτώνει με ευθύνες. Δεν είμαστε πλέον στην εποχή τού «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Οφείλουμε να έχουμε συμπεριφορά, προτάσεις, επεξεργασίες που να υπηρετούν αυτή την αριστερή κυβερνητική προοπτική.
Οι πολίτες έχουν αυξημένες απαιτήσεις από εμάς. Αυτό που μπορεί να είναι ανεκτό για έναν δεξιό πολιτικό, δεν είναι απαραίτητα ανεκτό για εμάς. Δικά μας παιδιά είναι τα παιδιά όλων των Ελλήνων, ισότιμα, δίκαια, διάφανα.
Όλοι κρινόμαστε για την αποτελεσματικότητά μας. Το ότι καταφέραμε να κατεβάσουμε τους δείκτες ανεργίας κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες, είναι ένα μετρήσιμο επίτευγμα. Το ότι ολοκληρώσαμε μια σειρά έργα που επί χρόνια «λίμναζαν», όπως η Ιόνια Οδός που έβγαλε από την απομόνωση την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Ήπειρο, είναι ένα μετρήσιμο αποτέλεσμα. Ό,τι έμεινε και μένει στον χώρο των «καλών προθέσεων», δεν μας διευκολύνει στα επιχειρήματά μας. Απλά και καθαρά.
Εμείς δεν ήμασταν μόνο κυβερνητικοί βουλευτές, ήμασταν και είμαστε και μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα μας έδωσε και δίνει τεράστιες μάχες (νικηφόρα, κατά την άποψή μου), χωρίς όμως να έχει ακόμα εναρμονιστεί με τον όγκο και τη σύνθεση των υποστηρικτών του. Είναι σαφές ότι πρέπει να αντιστοιχηθούμε με τους πολίτες που μας στηρίζουν. Να τους καλέσουμε να αποφασίσουν αυτοί με ποιον τρόπο θέλουν και μπορούν να συνταχθούν μαζί μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και δεν πρέπει να είναι ένα κλειστό κλαμπ ορισμένων πρωτοπόρων πολιτών. Είναι ή πρέπει να γίνει ένα πλατύ κίνημα στο οποίο να ενταχθούν όλοι αυτοί με τους οποίους συναντηθήκαμε προεκλογικά στις πλατείες, στις περιοδείες, στα καφενεία ή (πολύ περισσότερο) στα προοδευτικά ψηφοδέλτια των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Οι πολίτες στις ευρωεκλογές μάς έστειλαν ένα μήνυμα που πιστεύω ότι δεν θα επαναληφθεί στις εθνικές εκλογές. Όμως ακριβώς για να μην επαναληφθεί, πρέπει με ειλικρίνεια να το διαβάσουμε, να το αναλύσουμε και να διορθώσουμε ό,τι δεν ήταν πειστικό.
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι στις 7 Ιουλίου το μήνυμα θα είναι πολύ διαφορετικό. Αυτό όμως δεν αλλάζει σε τίποτα αυτά που από την επόμενη εμείς οφείλουμε να κάνουμε. Η δική μου Αριστερά ποτέ δεν ήταν ένας εκλογικός μηχανισμός, ήταν πάντα μια μαχητική δημοκρατική δύναμη. Αυτό πρέπει καθημερινά να το επιβεβαιώνει, προσθέτοντας όμως πλέον και την εντολή για να συμπεριφερόμαστε και ως κόμμα εξουσίας. Να αναλαμβάνουμε ευθύνες, να έχουμε ρεαλιστικές προτάσεις, να συγκρουόμαστε με όσους πρέπει, αλλά και να οικοδομούμε συμμαχίες με όσους υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας. Αυτή είναι η εντολή, όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, αυτή είναι η εντολή που περιμένω και στις 7 Ιουλίου.