Εμείς και η συντηρητική παλινόρθωση

Δυστυχώς, υπάρχουν εμφανή δείγματα συντηρητικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας (ή έστω μέρους της). Το να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας δεν είναι λογικό, δεν είναι λειτουργικό, είναι επικίνδυνο.

Δυστυχώς, για αυτή τη συντηρητικοποίηση υπάρχουν πεντακάθαρες ευθύνες και σε πολιτικά στελέχη ΝΔ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. που χαρακτηρίζονται από ακροδεξιές ή τυχοδιωκτικές πρακτικές, αλλά και σε μερίδα των ΜΜΕ που (στο κυνήγι της τηλεθέασης) ακολουθούν λαϊκίστικες μεθόδους. Ας θυμηθούμε ορισμένα γεγονότα και τα αποτελέσματα τους:

* Η «δαιμονοποίηση» προσφύγων και μεταναστών για αντιπολιτευτικούς λόγους από Ν.Δ. και μερίδα στελεχών του ΚΙΝ.ΑΛΛ. έδωσε λόγο και ρόλο σε ακροδεξιά μορφώματα. Ειδικά στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, καθώς και σε περιοχές μετεγκατάστασης των μεταναστών, ενίσχυσε τα ρατσιστικά-ξενοφοβικά ξεσπάσματα συντηρητικών στελεχών της Αυτοδιοίκησης και μιας μερίδας πολιτών.

* Οι επιχειρήσεις «νόμου και τάξης» στοχοποίησαν ομάδες πολιτών. Αλλοδαποί, Έλληνες Ρομά, αντιεξουσιαστές, φοιτητές, κάτοικοι των Εξαρχείων αδιακρίτως, ακόμα και νεαροί που επέλεξαν να διασκεδάζουν σε κλαμπ ή και να παρακολουθούν ταινίες (όπως ο «Joker»), υπέστησαν παράνομα ακραία βία από αστυνομικούς, είτε είχαν συμμετοχή σε κάτι παράνομο είτε όχι… Αυτές οι ενέργειες στηρίχθηκαν και ιδεολογικά από όσους θεωρούν «νόμιμο» το ξεγύμνωμα ή ενισχύουν τον αστυνομικό αυταρχισμό και την ασύμμετρη βία. Ταυτόχρονα πολλά ΜΜΕ «υιοθετούσαν» κάθε εκδοχή των γεγονότων που διοχέτευε η αστυνομία… Ο επικοινωνιακός διασυρμός όλων τους στην υπόθεση Ινδαρέ δεν φαίνεται να τους πτοεί!

* Το πρωτοσέλιδο αθλητικής εφημερίδας κατά της νομιμότητας των εκτρώσεων, τα σεξιστικά σχόλια του περιφερειάρχη κ. Τζιτζικώστα, η τρανσφοβική συμπεριφορά αστυνομικών, τα απρεπή σχόλια «πανελιστών» σε μεσημεριάτικες τηλεοπτικές εκπομπές και πολλά άλλα εξοικειώνουν σταδιακά την κοινωνία μας με απόψεις και συμπεριφορές που πιστεύαμε ότι ανήκουν στο μακρινό παρελθόν. Η «χοντροκομμένη» συμπεριφορά των Τραμπ και Τζόνσον φαίνεται ότι βρίσκει οπαδούς και στην Ελλάδα…

* Η εχθρική συμπεριφορά μεγάλων επιχειρήσεων (ΟΤΕ, ΕΛΠΕ, Τράπεζα Πειραιώς κ.λπ.) κατά των εργατικών διεκδικήσεων περνά περίπου «απαρατήρητη» από πολλά ΜΜΕ, ακόμα και στην ακραία περίπτωση απολύσεων χριστουγεννιάτικα ή σύλληψης απεργών! Η απεργία για διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων βαφτίζεται «ταλαιπωρία του κοινωνικού συνόλου», οι διαδηλωτές θα πρέπει να πηγαίνουν από το πεζοδρόμιο, οι συνδικαλιστές είναι «συντεχνία», όσοι διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς και σταθερή εργασία ταυτίζονται με «μπαχαλάκηδες»…

“Κανονικοποίηση” του ρατσισμού

Αυτά είναι σε κοινωνικό επίπεδο επικίνδυνα. Μέσα σε αυτά κυοφορείται η «κανονικοποίηση» του φασισμού, ο αποκλεισμός κάθε τι διαφορετικού, ο εξοβελισμός της αμφισβήτησης και της διεκδίκησης, η δημιουργία μιας κοινωνίας – νεκροταφείου…

Αποδεκτοί (σύμφωνα με αυτό που μόλις περιέγραψα) είναι μόνο οι νομοταγείς Έλληνες (στο αίμα, τη συνείδηση και τη θρησκεία), οι οποίοι θα πρέπει να είναι λευκοί, στρέιτ, να αποδέχονται αδιαμαρτύρητα κάθε είδους εργασία και να κρατούν αποστάσεις από την Αριστερά και τον συνδικαλισμό… Επίσης να μην ακούν τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου, γιατί (σύμφωνα με τον κ. Χρήστο Χωμενίδη) αυτό «οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία, όχι μόνο του κράτους αλλά και της κοινωνίας»…

Νομίζω ότι αξίζει να θυμηθούμε και τι προηγήθηκε:

* Η Συμφωνία των Πρεσπών αξιοποιήθηκε αντιπολιτευτικά από ΝΔ και ΚΙΝ.ΑΛΛ. χωρίς να ενοχληθούν από το γεγονός ότι έδωσε λόγο και ρόλο σε ακραίες ομάδες. Συγκεκριμένα ΜΜΕ βρίσκονταν σε συνεχή «ζωντανή σύνδεση» με κάθε σχετική εκδήλωση… Κάθε τι απαρχαιωμενο και συντηρητικό ντύθηκε με πανοπλίες και βγήκε στους δρόμους βρίζοντας και βιαιοπραγώντας.

* Η αρχική συμφωνία Τσίπρα – Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για τις σχέσεις κράτους – Εκκλησίας υπονομεύτηκε για καθαρά αντιπολιτευτικούς λόγους. Εδώ πρωτοστάτησαν θρησκόληπτοι…

* Κάθε θεσμικά προοδευτική ενέργεια της προηγούμενης κυβέρνησης αντιμετωπιζόταν με πολεμική διάθεση από αντιπολίτευση και ΜΜΕ. Έτσι «στρώθηκε το χαλί» της συντηρητικοποίησης της κοινωνίας.

Ευτυχώς, φαίνεται ότι ξυπνούν τα δημοκρατικά αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας. Αναπτύσσονται πρωτοβουλίες στήριξης των πιο ευάλωτων, υπάρχουν έντονες αντιδράσεις για τις αστυνομικές βιαιότητες, οι εργαζόμενοι που διεκδικούν συμβάσεις βλέπουν να δημιουργείται ένα δίκτυο αλληλεγγύης και συνεχίζουν τον αγώνα τους, οι προοδευτικοί πολίτες παίρνουν στα χέρια τους την υπόθεση υπεράσπισης των προοδευτικών κατακτήσεων. Οι άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης, μετά από μακρά αφωνία, τοποθετούνται… Η συστράτευση τόσων και τέτοιας ποιότητας πολιτών γεννά αισιοδοξία ότι η συντηρητική επέλαση δεν θα περάσει στη χώρα μας.

Το τραγικό είναι ότι σε αυτή την υπόθεση υπάρχει εκκωφαντική σιωπή (όταν δεν στηρίζει την κυβέρνηση) από τον χώρο του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Φαίνεται ότι έχουν να διαπραγματευτούν για τον εκλογικό νόμο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας…