Πολυτεχνείο τότε και πάντα
Ο χρόνος είναι αμείλικτος και φθείρει… Τα μηνύματα και τα οράματα όμως διατηρούν πάντα την προωθητική ισχύ τους. Γι’ αυτό κάποιοι θέλουν να ξεχαστεί το «Πολυτεχνείο», προσπαθούν να το ταυτίσουν με έκτροπα, με ανεύθυνους ή με καιροσκόπους.
Σήμερα, 47 χρόνια από την εξέγερση, η επίθεση στα μηνύματα του «Πολυτεχνείου» φτάνει στην αντιδημοκρατική εκτροπή και προσπαθεί να ντυθεί με την προβιά του «αθώου» και ενωτικού που θέλει να μας σώσει από την πανδημία…
Ας θυμηθούμε, όμως, τι πραγματικά συνέβη τότε:
Τον Απρίλιο του 1967 η Ελλάδα ολόκληρη «μπήκε στο γύψο». Επίορκοι αξιωματικοί με την καθοδήγηση της CIA επέβαλαν στυγνή δικτατορία. Στο χώρο των Πανεπιστημίων, οι φοιτητικοί σύλλογοι διαλύθηκαν. Μαζί με όλο τον ελληνικό λαό οι φοιτητές υφίστανται την καταπίεση από το δικτατορικό καθεστώς, «νόμος και τάξη» επιβάλλεται στις Ανώτατες Σχολές. Όμως η φλόγα της αντίστασης δεν έσβησε ποτέ. Από τις πρώτες μέρες της δικτατορίας αντιστασιακές οργανώσεις δραστηριοποιούνται και φοιτητές και άλλοι νεολαίοι συλλαμβάνονται, φυλακίζονται, εξορίζονται. Μέρα τη μέρα αναπτύσσεται το αντιστασιακό φοιτητικό κίνημα. Για Δημοκρατία και Πανεπιστήμια της γνώσης και της ελευθερίας.
Από τις αρχές του 1972 οι φοιτητές αξιοποιούν τις όποιες ρωγμές του δικτατορικού καθεστώτος και κλιμακώνουν τον αγώνα τους.
Καμπή αποτέλεσε η εξέγερση της Νομικής το Φεβρουάριο του 1973. Λίγους μήνες μετά οι κινητοποιήσεις των φοιτητών οδήγησαν στο «Πολυτεχνείο». Χιλιάδες φοιτητές μετέτρεψαν για τρεις μέρες τη Σχολή της Πατησίων σε οχυρό της Δημοκρατίας. Η αυτοργάνωσή τους, τα συνθήματά τους, τα τρικάκια τους, τα ραδιοφωνικά μηνύματά τους ξεσήκωσαν το λαό της Αθήνας. Η χουντική κυβέρνηση έντρομη αποφάσισε να καταστείλει το λαϊκό ξεσηκωμό. Η συνέχεια; Τα τανκς ανέλαβαν να αποκαταστήσουν «το νόμο και την τάξη». Νεκροί φοιτητές, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, βία και τρόμος.
Το σύντομο αυτό χρονικό δεν μπορεί φυσικά να αποδώσει ούτε τις θυσίες ούτε το μεγαλείο της αντιστασιακής πάλης και της κορύφωσής του στην εξέγερση στο «Πολυτεχνείο» που αποτέλεσε την αρχή του τέλους της δικτατορίας.
Όμως, το μήνυμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έχει ακόμα προωθητική κοινωνική δύναμη. Όπως είμασταν παρόντες σε όλες τις δημοκρατικές μάχες του ελληνικού λαού, έτσι και τώρα και πάντα θα είμαστε παρόντες. Σήμερα απέναντι μας δεν έχουμε τανκς, αλλά έναν ολόκληρο μηχανισμό που επιδιώκει να ελέγξει το μυαλό και τη θέλησή μας. Ο αγώνας συνεχίζεται. Το δίκιο θα νικήσει.