«Στο περίπου»…

Τις τελευταίες εβδομάδες  στη χώρα μας ζούμε μια κατάσταση που θα μπορούσε να χωρέσει σε μια έκφραση: «Στο περίπου»…

Γνωρίζουμε «στο περίπου» πόσες ΜΕΘ έχουμε διαθέσιμες. Άλλον αριθμό επικαλούνται βουλευτές (πχ. η κ. Μπακογιάννη αναφέρθηκε σε 1.200), άλλον ο κ. Πέτσας  (έκανε λόγο για 974) και άλλος προκύπτει από το ρεπορτάζ φιλοκυβερνητικών site, όπως το iefimerida.gr. το οποίο επικαλείται πηγές του υπουργείου Υγείας και υποστηρίζει ότι σε όλη τη χώρα λειτουργούν 312 κλίνες ΜΕΘ-COVID εκ των οποίων οι 188 είναι κατειλημμένες και 124 κενές (ποσοστό 40%). Βέβαια την ουσιαστική εξήγηση την έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ο οποίος χαρακτήρισε «πεταμένα λεφτά» την αύξηση των κλινών ΜΕΘ… Ταυτόχρονα αναβάλλεται το 80% των προγραμματισμένων χειρουργείων στις «κόκκινες» περιοχές, θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Η οικονομία κινείται «στο περίπου».  Η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε το 2ο τρίμηνο του 2020 κατά 15.2%.  Η ΤτΕ μιλάει για ύφεση πάνω από 10%. Ο «αισιόδοξος» υπουργός Οικονομικών κ. Χρήστος Σταϊκούρας στις 22 Σεπτεμβρίου μας έδινε τη διαβεβαίωση ότι «η ελληνική οικονομία αντέχει ένα δεύτερο lockdown», ενώ μας ενημέρωνε ότι «τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας ανέρχονται σε 37,7 δισ. Ευρώ». Ακόμα πιο αισιόδοξος ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης στις 16 Σεπτεμβρίου, κατά την συνάντηση του με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαρόπουλου, εξέφρασε την βεβαιότητά του ότι «και αυτή τη φορά κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύματος της πανδημίας η ελληνική κοινωνία και η ελληνική πολιτεία θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων», ενώ η οικονομία θα διατηρηθεί ανοιχτή «με ελάχιστες εκπτώσεις και παραχωρήσεις». Κοινώς λεφτά υπάρχουν, αλλά τα φιλάμε κυρίως για άλλους ή για αργότερα…

Επίσης «στο περίπου» κινείται και η ελληνική εξωτερική πολιτική με τα χωρικά ύδατα να κυμαίνονται κάπου ανάμεσα στα 6 και τα 12 μίλια, με την χώρα μας να προεξοφλεί ότι «κάποια στιγμή» θα επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία κ.λπ.

«Στο περίπου» μάθαμε από άρθρο του κ. Μητσοτάκη σε ευρωπαϊκές εφημερίδες, ότι ο ίδιος υπέγραψε δεσμεύσεις για τη χώρα έναντι της Τουρκίας, σε ένα έγγραφο που μένει κρυφό μέχρι και σήμερα και ουδείς γνωρίζει το ακριβές περιεχόμενό του…

Στα μόνα σημεία που υπάρχει απόλυτη σαφήνεια είναι αυτά που αφορούν εργαζόμενους, επαγγελματίες και γενικά όσους δεν έχουν προνομιακές ή οικογενειακές σχέσεις με την κυβέρνηση. Ο πτωχευτικός κώδικας είναι σαφής, κινδυνεύουμε να γίνουμε νοικάρηδες στα σπίτια μας αν δεν τα χάσουμε, το εργασιακό νομοσχέδιο είναι επίσης σαφές, οι υπερωρίες θα είναι απλήρωτες, η ατιμωρησία των τραπεζιτών θα τους επιτρέπει να δίνουν δάνεια σε ημετέρους χωρίς να λογοδοτούν, η φορολογία μας θα κατευθύνεται σε αδιαφανείς απευθείας αναθέσεις, ενώ οι προσλήψεις των «κολλητών» και οικογενειακών φίλων θα γίνεται «στα μουλωχτά» ακόμα και αν δεν έχουν ούτε τα τυπικά προσόντα.

Επιπλέον, όταν τα πράγματα ζορίζουν, θα «αμολάμε» τον Χρυσοχοΐδη και τα ΜΑΤ για να δέρνουν 5χρονα, να συλλαμβάνουν 14χρονα, ενώ ταυτόχρονα τα «πετσωμένα» ΜΜΕ θα διασύρουν κάθε έναν που αντιδρά. Όλα «τσιμέντο να γίνουν»…

Δυστυχώς όμως για την κυβέρνηση το «πολιτικό κεφάλαιο» που διαθέτει δεν είναι ανεξάντλητο. Η κοινωνία είναι από επιφυλακτική έως αρνητική για μια σειρά κυβερνητικές αποφάσεις.  Οι αντιδράσεις πληθαίνουν ενώ οι επιλογές που οδηγούν σε κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων και σε μεγάλη ανεργία προκαλούν εύλογες αντιδράσεις. Η προκλητική κυβερνητική αδιαφορία για τον κλάδο του πολιτισμού, η επιλογή να ριχτεί όλο το «ανάθεμα» στην εστίαση, η εγκατάλειψη της παιδείας όπου προσλήψεις θα γίνουν μόνο για την αστυνόμευση στα Πανεπιστήμια, τα «ρουσφετάκια» στους ισχυρούς του αθλητισμού με την ταυτόχρονη εγκατάλειψη όλων των υπολοίπων, οδηγούν σε αποστροφή της κοινωνίας από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Λογικά, είναι θέμα χρόνου η κοινωνική αντίδραση να μετατραπεί και σε πολιτικές μετατοπίσεις.

Το αν αυτές οι πολιτικές θα γίνουν σε προοδευτική κατεύθυνση ή σε ακραία συντηρητική, είναι το ζητούμενο για το σύνολο των αριστερών και δημοκρατικών δυνάμεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προδευτική Συμμαχία θα ρίξει όλες του τις δυνάμεις για να υπάρξει μια προοδευτική μετατόπιση της κοινωνίας. Καλεί και τις υπόλοιπες δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού και αριστερού χώρου να συμβάλλουν, χωρίς ηγεμονισμούς και χωρίς κανένας να απωλέσει την ιδιαιτερότητα και την αυτονομία του. Πρέπει όμως να γίνει αντιληπτό από όλους ότι σε τέτοιες περιόδους ο κίνδυνος να γεννηθούν ακροδεξιά «τέρατα» είναι υπαρκτός. Η κυβερνητική πολιτική αντικειμενικά τον ευνοεί. Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής είναι ένα θετικό γεγονός, αλλά η καταδίκη των χρυσαυγήτικων αντιλήψεων και πρακτικών έχει ακόμα πολύ δρόμο…