Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα…
Φαίνεται ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την κυβέρνηση. Οι πολίτες πειθαρχημένα και συνειδητά τηρήσαμε τα προβλεπόμενα μέτρα για την πανδημία και θα συνεχίσουμε να τα τηρούμε. Η κυβέρνηση δεν τηρεί όμως τις δεσμεύσεις της.
Δώσαμε τον απαιτούμενο χρόνο για να προσαρμοστεί το δημόσιο σύστημα υγείας. Φαίνεται όμως ότι τα βήματα που έγιναν είναι αναντίστοιχα με τις απαιτήσεις. Μόνο όπου υπήρχε η δυνατότητα παραγωγής κέρδους, ήταν γρήγοροι στην κυβέρνηση… Με μεγάλη χαρά ανακοίνωσαν την υποχρεωτική χρήση μάσκας τώρα που βρέθηκε ένας φίλος να τις παράγει… Βέβαια πριν λίγες εβδομάδες άλλα μας έλεγαν! Επιπλέον προσελήφθησαν μόνο 300 γιατροί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, όταν οι ανάγκες είναι πολλαπλάσιες. Τα χειροκροτήματα βέβαια των κλινικαρχών και των ιδιοκτητών των διαγνωστικών κέντρων ακούστηκαν παντού όταν ανακοινώθηκαν τα κονδύλια που κατευθύνθηκαν στις τσέπες τους! Αν το φθινόπωρο έχουμε δεύτερο κύμα διάδοσης του κορονοϊού και δεν είναι επαρκώς προετοιμασμένο το δημόσιο σύστημα υγείας, πως θα εξηγηθεί μια νέα καραντίνα;
Κλείσαμε τα παιδιά στο σπίτι διότι ακούσαμε ότι θα ήταν πιθανοί διασπορείς του κορονοϊού αν πήγαιναν σχολείο. Τώρα (με εξαίρεση την αναγκαιότητα για τα παιδιά της Γ’ Λυκείου) δεν καταλαβαίνουμε τι άλλαξε; Γιατί ρισκάρουμε για 10-15 ημέρες μαθημάτων;
Κλείσαμε τις επιχειρήσεις για λόγους προστασίας της δημόσιας υγείας και σωστά. Δεν καταλάβαμε βέβαια γιατί η πανδημία μπορεί να αντιμετωπίζεται με μειωμένους μισθούς στα 533 ευρώ, με μειωμένα ωράρια, με κατάργηση συμβάσεων, με απλήρωτη εργασία, με καταχρηστικές απολύσεις, με κατάλυση κάθε μέτρου προστασίας των εργαζομένων;
Όλοι αναφερθήκαμε στην ανάγκη στήριξης των πληττομένων εργαζομένων και επιχειρήσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσε μάλιστα και αναλυτικές προτάσεις. Βέβαια δεν καταλάβαμε πως είναι πληττόμενη η επιχείρηση ταχυμεταφορών του πρώην προέδρου του ΣΕΒ, ενώ δεν ισχύει το ίδιο για κανέναν από τον κλάδο του πολιτισμού που έχει σταματήσει κάθε δραστηριότητα.
Όσο σιγά-σιγά (και λόγω του καλοκαιριού) απομακρύνεται η απειλή της πανδημίας, τόσο αναδύονται τα υπαρκτά προβλήματα τα οποία αδυνατεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση ή για να είμαστε ακριβείς επιχειρεί να τα διαχειριστεί σε όφελος “φίλων και κολλητών”. Η υπόθεση με τα περιβόητα voucher του κ. Βρούτση και του κ. Μητσοτάκη είναι η πιο χαρακτηριστική. Το μεγάλο πρόβλημα για τη δεξιά είναι ότι πάντα τις κρίσεις τις φορτώνει στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα. Εδώ όμως θα πληγεί και η εκλογική βάση της ΝΔ σε “μικρομεσαίους”, ελεύθερους επαγγελματίες και συνταξιούχους. Ακριβώς αυτοί που την στήριξαν εκλογικά πριν από 10 μήνες, αυτοί βλέπουν τις προσδοκίες τους όχι απλά να μην δικαιώνονται, αλλά να χειροτερεύει κατά πολύ η κατάσταση. Ειδικά οι “μικρομεσαίοι” και οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν “χαρακτηρίζονται” από την υπομονή που έχουν οι απλοί εργαζόμενοι. Όσοι παρακολουθούμε στα κοινωνικά δίκτυα τις αντιδράσεις τους, αντιλαμβανόμαστε την δίκαιη αγωνία τους, αλλά και την μεγάλη απογοήτευση και οργή τους. Μια επιχείρηση που κλείνει δεν είναι εύκολο να ξανανοίξει. Σε αυτούς κυριολεκτικά ο χρόνος είναι χρήμα… Ειδικά αυτοί που ήδη είναι επιβαρυμένοι με επαγγελματικά δάνεια δεν έχουν την “πολυτέλεια” να περιμένουν την ανάπτυξη που τάζει κάθε τόσο ο αρμόδιος υπουργός κ. Γεωργιάδης…
Η κυβέρνηση κάθε μέρα αναμετράται με την πραγματικότητα. Το “για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ” δεν μπορεί να σταθεί πλέον, δέκα μήνες μετά τις εκλογές. Η κυβέρνηση αναμετράται και με τις υποσχέσεις της. Δεν φταίει η πανδημία για τις απευθείας αναθέσεις σε “δικούς μας”, δεν φταίει για το προσφυγικό, δεν φταίει για την κοροϊδία με τη συμφωνία των Πρεσπών, δεν φταίει για την αστυνομική βία κατά νεαρών, κατά του Ινδαρέ, ακόμα και για τον ξυλοδαρμό ενός απλού μοτοσικλετιστή από άνδρες της ασφαλείας του Μαξίμου. Η κυβέρνηση κάθε μέρα αναμετράται με τον πραγματικό της εαυτό και αυτό γίνεται αντιληπτό από όλους.
Φαίνεται ότι στο Μέγαρο Μαξίμου σκέφτονται σοβαρά το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες το φθινόπωρο. Καλώς να ορίσουν τα παιδιά, αν αυτό επιθυμούν. Απλά θα πρέπει να εξηγήσουν και στους υποστηρικτές τους γιατί η πολιτική τους επιβίωση είναι προτεραιότητα έναντι της οικονομικής ύφεσης που έχει ενσκήψει. Θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί “δεν τα κατάφεραν” τους πρώτους μήνες και η ανάπτυξη που την παρέλαβαν στο +2,8%, υποχώρησε στο +1% στα τέλη του 2019… Και όλα αυτά (λόγω προεκλογικής περιόδου) θα πρέπει να τα εξηγήσουν όταν και τα υπόλοιπα κόμματα θα έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, όταν δεν θα υπάρχουν μονόλογοι όπως σήμερα…
Θα είναι και μια ευκαιρία για εμάς να εξηγήσουμε την πολιτική μας πρόταση για την προοδευτική συμμαχία, την εναλλακτική οικονομική μας πρόταση, το ευρωπαϊκό μας όραμα. Θα μπορέσουμε να αναμετρηθούμε στα θέματα προστασίας περιβάλλοντος, αλληλεγγύης, διαφάνειας, αξιοκρατίας ή “κολλητών”, στα θέματα δημοκρατίας και αστυνομικής βίας, γενικά στο πεδίο των ιδεών και των αξιών.
Εδώ είμαστε κύριε Μητσοτάκη…