«Ανοίγει το παιχνίδι»…

Αυτή την περίοδο όλοι οι πολίτες της χώρας πληρώνουμε το τίμημα της διακυβέρνησης από έναν αντιδραστικό και ανίκανο συνεταιρισμό ομάδων και οικογενειών.  Δυστυχώς αυτή είναι σήμερα η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Είναι η κυβέρνηση που έταζε «μπουλντόζες στο Ελληνικό από την πρώτη εβδομάδα», ανάπτυξη 4% άμεσα, αξιοποίηση των αρίστων χωρίς κομματικά κριτήρια, εξωτερική πολιτική που να υπερασπίζεται τα εθνικά μας δίκαια και πολλά άλλα ανάλογα.

Σήμερα βιώνουμε μια ωμή  πραγματικότητα σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.  Κυβέρνηση ανίκανη να οργανώσει την έγκαιρη άμυνά μας στην πανδημία, πρώτη στην επικοινωνιακή υποδοχή των εμβολίων αλλά τελευταία στα ποσοστά εμβολιασμού του πληθυσμού, ημέτεροι που συνωστίζονται για να εμβολιαστούν πρώτο. Επίσης,  κυβέρνηση που ανοίγει και κλείνει την αγορά χωρίς σχέδιο, κυβέρνηση που αφήνει μεγάλο μέρος των εργαζομένων και των επιχειρήσεων χωρίς προστασία, κυβέρνηση κολλητών και φίλων, κυβέρνηση που μόνα οράματα έχει την αστυνομική βία και το νεοφιλελευθερισμό.

Πρόσφατα διαπιστώσαμε ότι δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε τα του οίκου της, ούτε τα του «οίκου του θεού»… Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε έναν ανασχηματισμό άτολμο και άχρωμο ενισχύοντας την ακροδεξιά πτέρυγα η οποία ανέλαβε και το Υπουργείο Εσωτερικών.  Αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε

Ταυτόχρονα, σε αυτές τις συνθήκες, η εισβολή των ακροδεξιών στο Καπιτώλιο πήρε μεν μεγάλη επικοινωνιακή προβολή, όμως η συζήτηση που ακολούθησε στην χώρα μας σε μεγάλο βαθμό αναλώθηκε στο αν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι «αγανακτισμένοι» είναι οι αντίστοιχοι «proud boys». Βέβαια είναι ανάξιες σχολιασμού αυτές οι απόψεις. Όμως αυτό που αξίζει να συζητηθεί είναι ένα νέο παγκόσμιο τοπίο το οποίο φαίνεται να διαμορφώνεται. Ας κάνουμε ορισμένες παραδοχές:

-Ο παγκόσμιος ηγετικός ρόλος των ΗΠΑ πλέον αμφισβητείται. Οικονομικά η Κίνα θα την ξεπεράσει (σε ΑΕΠ-παραγωγή νέου πλούτου) τα επόμενα λίγα χρόνια. Ταυτόχρονα «έχει θολώσει» η θέση της σαν χώρα με ηγετική δημοκρατική παρουσία στον δυτικό κόσμο.

-Η Ευρώπη βρίσκεται σε αναζήτηση πορείας. Το Brexit είναι ένα αναμφισβήτητο  σοκ για την Ενωμένη Ευρώπη. Στο εσωτερικό της ΕΕ έχουν υποχωρήσει οι έννοιες και η πρακτική της αλληλεγγύης, της ευρωπαϊκής ενοποίησης, της θετικής ατζέντας. Αντιθέτως ορισμένες χώρες (πχ. Ουγγαρία) υπονομεύουν καθημερινά δημοκρατικές αρχές και θεσμικές λειτουργίες.

-Ενισχύονται περιφερειακές δυνάμεις (πχ. Τουρκία), ενώ η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι σε ορισμένες  χώρες (πχ. Βραζιλία).

Σε αυτό το διεθνές περιβάλλον είναι σαφές ότι πολλά εξαρτώνται από τη διαμόρφωση νέων συσχετισμών και νέων κατευθύνσεων. Είμαστε σε αναμονή για να διαπιστώσουμε προς τα πού θα κινηθούν οι ΗΠΑ υπό τον πρόεδρο Μπάϊντεν.  Ανεξάρτητα από αυτό όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί και πρέπει επιτέλους να παίξει τον ρόλο της και να ηγηθεί σε πολλούς σημαντικούς τομείς, όπως η δημοκρατία, η ελευθερία της επικοινωνίας, ο περιορισμός της παρέμβασης των διεθνών τεχνολογικών κολοσσών, τα ανθρώπινα δικαιώματα, η μειωση των ανισοτήτων. Βεβαίως και οφείλει να εξασφαλίσει μια νέα οικονομική πολιτική η οποία θα παράγει, θα δημιουργεί νέο πλούτο και θα τον μοιράζει με δικαιοσύνη. Για όλα αυτά, για τη νέα κατεύθυνση, απαιτούνται ευρωπαϊκές συμμαχίες οι οποίες θα υπερβούν παλιές αγκυλώσεις και θα εμπνεύσουν τους ευρωπαίους πολίτες. Η αριστερά, οι σοσιαλδημοκράτες, οι πράσινοι και όλες οι δυνάμεις που κινούνται στον χώρο της αριστεράς και της προόδου μπορούν να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια. Αντιθέτως η ευρωπαϊκή δεξιά είναι σε απόλυτο αδιέξοδο και δεν μπορεί να εμπνεύσει τους πολίτες, ούτε έχει ένα σχέδιο για την θετική πορεία της ΕΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία είναι σαφές ότι μπορεί να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση, πολύ περισσότερο αν αυτή η προτεινόμενη νέα ευρωπαϊκή συμμαχία υλοποιηθεί εδώ σε τοπικό επίπεδο.

Προσωπικά νιώθω ότι σήμερα η παγκόσμια δεξιά οδηγεί σε απομονωτισμούς, επικίνδυνους τυχοδιωκτισμούς,  στη δημιουργία τειχών, στην εσωστρέφεια. Η αριστερά και οι δημοκρατικοί σχηματισμοί οφείλουν να κινηθούν ενωμένα σε προοδευτική κατεύθυνση.  Στην Ελλάδα έχουμε έναν λόγο παραπάνω, λόγω και της τραγικής διακυβέρνησης που υφιστάμεθα με τις γνωστές συνέπειες που όλοι βιώνουμε.

Για να το πούμε με ποδοσφαιρικούς όρους, «τώρα ανοίγει το παιχνίδι»…