Αφγανιστάν: Μια χώρα που «εκκενώθηκε» από δικαιώματα…

Η κατάληψη της εξουσίας στο Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, ήταν μια κακή είδηση, μια ήττα της ανθρωπότητας και ειδικά της Δύσης. Οι εικόνες από το αεροδρόμιο της Καμπούλ, τα ρεπορτάζ για πολίτες που με τον φόβο της εκτέλεσης αναγκάζονται να υποταχθούν στη σαρία, για γυναίκες που κλείστηκαν στο σπίτι, έκρυψαν τα διπλώματά τους, πέταξαν τα «δυτικότροπα» ρούχα τους και φόρεσαν υποχρεωτικά τη μπούργκα, μας συγκλόνισαν όλους ή σχεδόν όλους… Σε ζωντανή μετάδοση παρακολουθούσαμε όλοι μια χώρα η οποία «εκκενώνεται» από δικαιώματα!

Δυστυχώς υπάρχουν και ορισμένοι που χύνουν «ποτάμια από κροκοδείλια δάκρυα» για την τύχη του Αφγανιστάν, για τις ζωές των ανθρώπων και τα δικαιώματα των γυναικών. Οι συγκεκριμένοι κάνουν να μην γνωρίζουν, να μην θυμούνται, να μην μπορούν να σκεφτούν. Δεν μίλησαν στο παρελθόν, δεν αντέδρασαν όταν έπρεπε, απλά δεχόντουσαν τις αποφάσεις των «μεγάλων» και ας είχαν αρνητικές επιπτώσεις σε κοντινούς «μικρούς». Ας μιλήσουμε λοιπόν έστω και τώρα για την ουσία:

-Πολλές χώρες είναι έτοιμες να αναγνωρίσουν την κυβέρνηση των Ταλιμπάν «αν σεβαστούν τα δικαιώματα και τις ανθρώπινες ζωές»… Μας κοροϊδεύουν στα μούτρα μας! Οι Ταλιμπάν δεν κατέλαβαν την εξουσία για να σεβαστούν δικαιώματα, αλλά για να ανατρέψουν κάθε κοινωνική κατάκτηση, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα.

-Οι στρατιωτικές επεμβάσεις σε ξένες χώρες ποτέ δεν επιτυγχάνουν τους στόχους τους σε βάθος χρόνου. Ηττημένες (στρατιωτικά ή και πολιτικά) αποχώρησαν Ευρωπαϊκές χώρες από τις αποικίες τους, ηττημένες αποχώρησαν οι ΗΠΑ από το Βιετνάμ και τώρα από το Αφγανιστάν.

-Πάντα υπάρχουν κάποιοι «πρόθυμοι» να συνεργαστούν με τις δυνάμεις κατοχής. Συνήθως εγκαταλείπονται στη τύχη τους όταν πλέον δεν είναι χρήσιμοι. Οι εικόνες που είδαμε όλοι για τα σπίτια-ανάκτορα υψηλόβαθμων συνεργατών των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, είναι δεδομένο ότι θα ήταν ήδη γνωστές στους ντόπιους και θα είχαν προκαλέσει την οργή τους. Επίσης ότι ο τέως πρόεδρος αναχώρησε για το Τατζικιστάν με βαλίτσες γεμάτες δημόσιο χρήμα, και αυτό θα έγινε γνωστό. Οι πιο υψηλόβαθμοι της πρώην κυβέρνησης ήδη βρήκαν τρόπο να φύγουν από την χώρα τους, οι υπόλοιποι περιμένουν τη μοίρα τους… Και όσοι μπορούν να φύγουν με κάθε τρόπο σε κάθε κατεύθυνση, απλά φεύγουν!

-Όλοι αυτοί που δήθεν «αγωνιούν» για τις τύχες του Αφγανικού λαού, ταυτόχρονα προσπαθούν να ενοχοποιήσουν καθέναν Αφγανό που θα προσπαθήσει να φθάσει σε μια χώρα ασφαλή για τον ίδιο και την οικογένειά του. Όλοι αυτοί προσπαθούν να εξασφαλίσουν ότι κανένας Αφγανός πρόσφυγας δεν θα φθάσει στη χώρα τους… Εκφράσεις όπως «μεταναστευτική πολιτική», «ανθρώπινα δικαιώματα» και «ενιαία ευρωπαϊκή αντιμετώπιση» δεν τους θυμίζουν κάτι.

-Ειδικά για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν ας σιωπήσουν όσοι κάνουν τα «στραβά μάτια» στην προσπάθεια περιορισμού των δικαιωμάτων των γυναικών σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης. Σε Πολωνία και Ουγγαρία θέλουν να απαγορεύσουν τις αμβλώσεις, ενώ θυμίζουμε ότι πρόσφατα, στη σύνοδο κορυφής του Πόρτο, Βαρσοβία και Βουδαπέστη αντιτάχθηκαν στην χρήση της έκφρασης “ισότητα των φύλων” στο κείμενο του κοινού ανακοινωθέντος για την προώθηση της κοινωνικής συνοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα θυμόμαστε καλά πως όλοι οι ευρωβουλευτές της ΝΔ ψήφισαν πρόταση των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) για την καταγγελία έκθεσης ως απαράδεκτης, που χαρακτηρίζει «ανθρώπινο δικαίωμα» το δικαίωμα στην άμβλωση… Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να ψηφίζεις κατά δικαιώματα των γυναικών στην Ευρώπη και να ευαισθητοποιείσαι για τα δικαιώματα των γυναικών στο Αφγανιστάν…

 

Υπάρχουν και ορισμένα διδάγματα που ίσως πρέπει να ξαναθυμηθούμε:

Οι ΗΠΑ δεν δίστασαν να εγκαταλείψουν τους σύμμαχους τους Κούρδους, όπως και τους συμμάχους τους στο Αφγανιστάν. Γιατί να νιώθουμε εμείς ότι θα μας «προστατεύσουν» σε ενδεχόμενη απειλή από άλλη χώρα;

Στη γεωπολιτική σκακιέρα αυτό που κυριαρχεί είναι τα στενά εννοημένα «εθνικά και οικονομικά συμφέροντα».

Στάση αρχών κρατούν ελάχιστοι (σημειώνουμε την απόφαση του Καναδά να μην αναγνωρίσει την κυβέρνηση των Ταλιμπάν).

Επίσης οι «απειλές» για επιβολή κυρώσεων «αν δεν κάνετε το τάδε», είναι πολλές φορές χωρίς συνέχεια και χωρίς ουσία (το είδαμε και με την Τουρκία πρόσφατα).

Συμπερασματικά:

-Η διεθνής πολιτική πρέπει να διέπεται από αρχές για να γίνεται σεβαστή και να είναι σταθερή μακροπρόθεσμα. Οι τυχοδιωκτικές συμπεριφορές δεν έχουν διάρκεια και κάποια στιγμή απλά καταρρέουν.

-Τα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να τηρούνται απαρέγκλιτα παντού.

-Ειδικά τα δικαιώματα των γυναικών πρέπει να αποτελούν κριτήριο για να χαρακτηριστεί ένα καθεστώς ως δημοκρατικό ή απολυταρχικό.

-Η χώρα μας πρέπει να μάθει να στηρίζεται στις δικές της δυνάμεις αλλά και σε συμμαχίες αρχών με κράτη ή ομάδες κρατών που δεν συμπεριφέρονται τυχοδιωκτικά.

-Υπάρχει ανάγκη για συνεργασία των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών σε ολόκληρο τον κόσμο για να σταματήσουμε να μετράμε χώρες που επιστρέφουν στον αυταρχισμό και τη συντηρητική παλινόρθωση.

-Η υπόθεση αυτή μας αφορά και εδώ στην Ελλάδα… Να ισχυροποιήσουμε δράσεις και πολιτικές που στηρίζουν τις υποθέσεις «ανθρώπινα δικαιώματα», «γυναίκες», «σημασία της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας». Αυτά δεν μπορεί μπαίνουν σε διαπραγμάτευση για να ικανοποιηθούν τα συντηρητικά αντανακλαστικά ψηφοφόρων που γαλουχήθηκαν για να φοβούνται κάθε τι που «έρχεται απ´ έξω»…