Εξοπλισμοί και πατριωτισμός…
Η ιστορία γράφεται μια φορά αλλά διαβάζεται πολλές και με διαφορετικούς τρόπους. Η φετινή επέτειος της 28ης Οκτωβρίου επανάφερε για μία ακόμη φορά τη συζήτηση για θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας. Στο επίκεντρο, λόγω επικαιρότητας, η πρόσφατη ελληνογαλλική αμυντική συνεργασία, η επέκταση της αμυντικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και οι εξοπλισμοί. Κατ’ αρχάς καλό είναι να σημειωθεί ότι ο πατριωτισμός του καθενός δεν μετριέται με το πόσο είναι υπέρ των εξοπλισμών, αλλά με το πόσο αποτελεσματικά υπερασπίζεται τα συμφέροντα της χώρας του. Επομένως όχι μαθήματα πατριωτισμού στην αριστερά. Εμείς είμαστε και στην πρώτη γραμμή (πιο πρώτη δεν γίνεται…) στον αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού το ’40-’44, ενώ όσο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ευθύνη της διακυβέρνησης της χώρας δεν έκοβε βόλτες στα χωρικά μας ύδατα κανένα ερευνητικό σκάφος ξένης χώρας, ούτε τα «έπαιρνε ο άνεμος» και τα έφερνε δίπλα στις ελληνικές ακτές…
«Ναι αλλά καταψηφίσατε την ελληνογαλλική συμφωνία η οποία μας προφυλάσσει από τους Τούρκους», συνηθίζουν να επαναλαμβάνουν μονότονα (και χωρίς επαρκή γνώση) πολλοί καλοπροαίρετοι φίλοι μας. Δεν είναι έτσι. Ας αποκαταστήσουμε την αλήθεια με απλά λόγια:
-Οι συνομιλίες για εξοπλισμούς και αμυντική συνεργασία με τη Γαλλία (όπως και με άλλες χώρες) είχαν ξεκινήσει επί ΣΥΡΙΖΑ και υπήρχε θετική αντιμετώπιση από πλευράς μας. Η προσέγγιση Ελλάδας – Γαλλίας έχει χαρακτηριστεί «στρατηγικά ορθή» και τότε και τώρα.
Όμως «δεν έτυχαν επαρκούς δημοσιότητας» από τα ΜΜΕ ορισμένες πολύ ουσιώδεις διαφωνίες μας με πλευρές της συμφωνίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν έρθει για ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία ζήτησε διορθώσεις:
-Ζητήθηκε να υπάρξει δήλωση της Ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν θα αποστείλει Έλληνες στρατιώτες σε επιχειρήσεις στην κεντρική Αφρική.
-Ζητήθηκε η Γαλλία να δεσμευθεί ότι θα στηρίξει την χώρα μας σε περίπτωση παραβίασης των κυριαρχικών δικαιωμάτων (που δεν εξαντλούνται στα 6 μίλια)…
-Ζητήθηκε η Γαλλία να παράσχει αρωγή ακόμα και σε αμφισβήτηση της ΑΟΖ ή της υφαλοκρηπίδας.
-Εμείς πάντα βάζαμε ως προαπαιτούμενο σε κάθε συμφωνία να συμμετάσχει η ελληνική αμυντική βιομηχανία, ναυπηγεία, ΕΑΒ, ΕΑΣ για να υπάρχουν και μακροχρόνια οφέλη (μεταφορά τεχνογνωσίας, οικονομικά οφέλη για την ελληνική οικονομία κ.λπ) για τη χώρα μας. Αυτό δυστυχώς εγκαταλείφθηκε. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία ετέθη εκτός συμφωνιών. Γιατί άραγε…
Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε δεκτό…
Οι διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ δεν επικεντρώνονται στο είδος των εξοπλισμών που επιλέχτηκαν, αλλά στο κόστος, στα συγκεκριμένα στοιχεία της αμυντικής συμφωνίας αλλά κυρίως πως δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για την αγορά των αμυντικών συστημάτων. Τα στρατιωτικά επιτελεία μαθαίνουν από τις ανακοινώσεις του κ. Μητσοτάκη αν και πόσα rafale θα προμηθευτούμε.
Τέλος, όλοι θυμόμαστε την περίοδο που οι αμυντικοί εξοπλισμοί ήταν ακριβώς το πεδίο που ασκήθηκαν πολιτικές προσωπικού πλουτισμού και διαφθοράς. Οι τελεσίδικες καταδίκες των Άκη Τσοχατζόπουλου και Γιάννου Παπαντωνίου δεν είναι μακρινές. Οι καταγγελίες ανεξήγητης αύξησης -κατά 150% του κόστους- για το κέντρο εκπαίδευσης πιλότων στην Καλαμάτα, είναι πολύ πρόσφατες… Δυστυχώς στην διαπραγμάτευση για την προμήθεια φρεγατών και αεροπλάνων δεν κυριάρχησε κάποιο στρατηγικό πλάνο και κάποιος σχεδιασμός που να ξεκινάει από τις εισηγήσεις των στρατιωτικών επιτελείων.
Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:
Εμείς στηρίζουμε κάθε ειρηνική πολιτική που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των Ελλήνων μακροπρόθεσμα. Προϋπόθεση είναι η διαφάνεια και το μέτρο. Έτσι πορευτήκαμε όσο είχαμε εμείς την ευθύνη διακυβέρνησης, έτσι θα συνεχίσουμε όταν το αποφασίσει ο ελληνικός λαός.
Δεν είναι στη λογική μας να στέλνονται Έλληνες στρατιώτες στα πέρατα του κόσμου, σε υποθέσεις που δεν μας αφορούν. Δεν είναι στη λογική και πρακτική της αριστεράς οι πολιτικές που οδηγούν σε αδιέξοδες κούρσες εξοπλισμών εξαντλώντας οικονομικά τη χώρα μας. Πολύ περισσότερο όταν είναι πρόσφατη η εμπειρία με μίζες που έφθαναν σε κορυφαία τότε πολιτικά στελέχη… Η αμυντική θωράκιση της χώρας είναι αναγκαία, αλλά η «χώρα» δεν τελειώνει στα 6 μίλια από τις ακτές… Επιπλέον οι κανόνες διαφάνειας και μέτρου πρέπει πάντα να τηρούνται.
Η ιστορία πρέπει να μας διδάσκει!