Η Γερμανία, η απλή αναλογική και ιστορίες συνεργασίας…

Η ιστορία γράφεται μια φορά, αλλά διαβάζεται πολλές και με διαφορετικούς τρόπους… Αυτό επιβεβαιώνουν και οι αναλύσεις για τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών. Η ιστορία έγραψε ότι υποχώρησαν τα εκλογικά ποσοστά Χριστιανοδημοκρατών, ακροδεξιάς και Die Linke, ενώ αυξήθηκαν τα ποσοστά Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων.

Πως ερμηνεύεται όμως αυτό το αποτέλεσμα, ιδιαίτερα για την Αριστερά; Η  εφημερίδα Tageszeitung σε άρθρο της εκτίμησε ότι οι Γερμανοί προτιμούν κόμματα που διοικούν και δεν θέλουν απλά να έχουν δίκιο. «Όταν το SPD προτίθεται να αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 12 ευρώ την ώρα και μπορεί να το κάνει ενώ η Αριστερά προτείνει 13 ευρώ χωρίς να μπορεί να το πραγματοποιήσει, ποιον ψηφίζεις;» αναρωτήθηκε.

Εμείς οι Έλληνες σίγουρα σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε διαφορετικά, το περί δικαίου αίσθημα είναι ιδιαίτερα σημαντικό για εμάς. Κυρίαρχο κοινωνικό αίτημα δικαίου αυτή την εποχή είναι η απομάκρυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα κατάφερε να διαψεύσει όλες τις προσδοκίες που η ίδια είχε καλλιεργήσει. Φαίνεται ότι και στη Γερμανία μετά από 16 χρόνια διακυβέρνησης από την κ. Μέρκελ, αυτό που κυριάρχησε ήταν η ανάγκη «αλλαγής σελίδας». Ενισχύθηκαν τα κόμματα που και δήλωναν ότι θα εφάρμοζαν μια διαφορετική πολιτική, αλλά και ήταν διατεθειμένα να συνεργαστούν μεταξύ τους για να σχηματίσουν μια κυβέρνηση. Δυστυχώς το Die Linke είδε τα ποσοστά του να μειώνονται δραστικά, αλλά τους λόγους και τις αιτίες περιμένουμε να τα αναλύσουν πρώτοι οι Γερμανοί σύντροφοι μας.

Συνολικά όμως το «πολιτικό κέντρο βάρους» της Γερμανίας μετακινήθηκε προοδευτικά-αριστερά. Τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη και την Ελλάδα; Μα οι Γερμανοί ψήφισαν και ψηφίζουν πάντα με γνώμονα τα δικά τους συμφέροντα, όχι τα δικά μας. Το αν αυτά συμπίπτουν με αλλαγές στην ευρωπαϊκή πολιτική ή στις σχέσεις της Γερμανίας με άλλες χώρες, έρχεται δεύτερο… Κοινώς μην περιμένουμε στην Ελλάδα να μας λύσουν τα προβλήματα άλλοι!

Όμως αν είναι κάτι να μάθουμε από τους «πρακτικούς» Γερμανούς, αυτό βρίσκεται στην κουλτούρα συνεργασιών που έχει αναπτυχθεί εκεί. Έχοντας θεσμοθετήσει σύστημα απλής αναλογικής υποχρεώνουν τα κόμματα να συνεργάζονται, όπως πάντα γίνεται εκεί με πολλές και διαφορετικές συνθέσεις.

Προφανώς είναι αδιανόητο για εμάς να υπάρξει μια κυβέρνηση που θα συνεργάζονται ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ. και ΝΔ. Εμείς θέλουμε μια κυβέρνηση στην οποία θα συνεργάζονται κόμματα και προσωπικότητες που βρίσκονται στην αριστερά και τον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο. Αυτό είναι και ρεαλιστικό και ευκταίο. Αυτό άλλωστε προτείνουμε σαν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Όταν εμείς σαν κυβέρνηση φέραμε στη Βουλή και ψηφίσαμε την απλή αναλογική γνωρίζαμε πολύ καλά ότι ψηφίζαμε κατά μονοκομματικών κυβερνήσεων, ακόμα και κατά μιας κυβέρνησης αμιγώς ΣΥΡΙΖΑ! Είναι όμως θέμα αρχής για εμάς να αποτυπώνεται ακριβώς η λαϊκή βούληση στην κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Ας σκεφτούν οι φίλοι μας στο ΚΙΝΑΛ ότι αν είχαν ψηφίσει τότε την απλή αναλογική δεν θα είχαμε μονοκομματική κυβέρνηση ΝΔ.

Βεβαίως πρέπει να δούμε με προσοχή και ορισμένα επιπλέον χαρακτηριστικά από τις Γερμανικές εκλογές: Φαίνεται ότι η νεολαία έχει δικά της κριτήρια ψήφου. Ψήφισαν Πράσινους (23%) και  Φιλελεύθερους (23%), ενώ 8% ψήφισαν Αριστερά (πολύ πάνω από το 4,9% που έλαβε το Die Linke σε εθνικό επίπεδο). Αντίθετα, οι σοσιαλδημοκράτες (15%), οι χριστιανοδημοκράτες (10%) και οι ακροδεξιοί (6%) πήραν πολύ χαμηλότερα ποσοστά από τους νέους ψηφοφόρους σε σχέση με το σύνολο του σώματος.

Βέβαια και στη Γερμανία η κουλτούρα συνεργασιών δεν γεννήθηκε από την μια ημέρα στην άλλη, χρειάστηκαν χρόνια,  χρειάστηκαν πολλές προσπάθειες, υπήρξαν συγκρούσεις και κάποιες φορές και ρήξεις.

Εμείς είμαστε έτοιμοι για να συνεργαστούμε, να συγκρουστούμε, να συμφωνήσουμε, να προχωρήσουμε. Πάντα με γνώμονα τις αρχές και το πρόγραμμα μας. Όσοι δεν το αντιληφθούν θα μείνουν πίσω και εκτός πραγματικότητας. Διότι απλά, την ιστορία την γράφουν οι παρόντες…