Ναι!
Είναι βασική αρχή και στην πολιτική: Ό,τι δεν κινείται, μαραίνεται…
Σωστό, όλοι συμφωνούμε, απλά υπάρχει πάντα συζήτηση για το προς τα που πρέπει να κινηθούμε. Η συζήτηση τώρα αφορά και εμάς στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και τις προτεινόμενες αλλαγές για το καταστατικό. Άνοιξε η συζήτηση, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά:
1) Όλοι έχουμε συμφωνήσει ότι το κόμμα μας πρέπει να αντιστοιχηθεί με την εκλογική του βάση. Είναι λογικό στις εσωτερικές εκλογικές μας διαδικασίες να επιδιώκουμε την ενεργοποίηση όλων των σημερινών κομματικών μελών. Δεν αρκούμαστε, όμως, μόνο σε αυτό. Ταυτόχρονα, επιδιώκουμε τη συνεχή αύξησή τους.
2) Σήμερα κανένας δεν σηκώνεται από την πολυθρόνα του για να κάνει οτιδήποτε δεν τον ενδιαφέρει και δεν τον ελκύει. Επομένως η μεγάλη πρόκληση είναι το πως θα καταφέρουμε να κινητοποιήσουμε πολίτες για να συμμετάσχουν στις εσωτερικές μας διαδικασίες, όχι στο πως θα αποτρέψουμε πιθανούς «αλλοιωτές της φυσιογνωμίας μας»…
3) Είναι δεδομένο ότι είμαστε ένα κόμμα της αριστεράς, της προόδου, των κινημάτων, της οικολογίας κ.λπ. Είμαστε ένα κόμμα με ευαισθησίες κοινωνικές και δημοκρατικές, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Αυτές οι ευαισθησίες όμως δεν είναι αποκλειστικότητά μας. Δεν είμαστε μόνο εμείς αριστεροί, δημοκράτες, προοδευτικοί, υπέρ των κινημάτων κ.λπ. Για εμένα ζητούμενο είναι να φέρεις κοντά σου όσους έχουν τα ίδια ή ανάλογα πολιτικά και κοινωνικά προτάγματα, όχι να υψώσεις «κομματικά σύνορα» για να προστατεύσεις την «καθαρότητα» όσων βρίσκονται εντός. Δεν θα γίνουμε εμείς ένα κομματικό Άγιον Όρος με κάθε είδους «άβατα»…
4) Υπάρχει κίνδυνος αλλοίωσης της φυσιογνωμίας του κόμματος; Κίνδυνοι πάντα υπάρχουν, όμως, σίγουρα, αλλοίωση της φυσιογνωμίας εξαιτίας του ανοίγματος του κόμματος δεν είναι σήμερα ορατή. Εξάλλου σε συνέδριο πηγαίνουμε. Εκεί θα ληφθούν οι αποφάσεις για το τι είδους κόμμα είμαστε, τι επιδιώκουμε, με ποιους τρόπους θα το επιτύχουμε κ.λπ.
5) Κινδυνεύουμε να γίνουμε κόμμα των «προβεβλημένων»; Εδώ είναι μια μεγάλη κουβέντα. Είναι αλήθεια πως όσοι έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, όσοι είναι «αναγνωρίσιμοι», είναι πιθανότερο να εκλεγούν σε κάθε εκλογική διαδικασία. Όμως το ίδιο ισχύει και για τις εθνικές εκλογές και τις εκλογές για το ευρωκοινοβούλιο. Στο κάτω κάτω οι πολίτες που ψηφίζουν για το μέλλον των ιδίων και των παιδιών τους, θέτουν και τα κριτήρια επιλογής. Ας προσπαθήσουμε και εμείς να βελτιστοποιήσουμε συνολικά τα πολιτικά ζητούμενα όσων προσέρχονται στις κάλπες. Όσοι θέλουν εκλογές από εκλεκτορικό σώμα «αρίστων», μάλλον δεν έχουν καταλάβει τι σημαίνει αριστερά…
6) Ζούμε ήδη σε μια digital εποχή. Μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε με όρους και προϋποθέσεις του παρελθόντος, όταν όλα γύρω μας αλλάζουν; Το πως και ποια στοιχεία της νέας εποχής θα ενσωματώσουμε στη δραστηριότητά μας, βεβαίως να το συζητήσουμε. Όμως δεν μπορεί εμείς να μένουμε ως «λουδίτες», αρνούμενοι να προσαρμοστούμε σε ότι ήδη έχει κυριαρχήσει στην ζωή και την εργασία μας…
Προσωπικά θεωρώ ιδιαίτερα θετικό ότι το κόμμα μας συζητά, ακόμα και έντονα, την προσπάθεια μετασχηματισμού και εναρμόνισής του με τη σημερινή πραγματικότητα. Εμείς στην αριστερά δεν φοβόμαστε τον διάλογο και την αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Αυτό είναι η πεμπτουσία της δημοκρατίας που εμείς πάντα υπηρετούσαμε. Στα πραγματικά δημοκρατικά κόμματα δεν υπάρχει «σιωπή». Υπάρχουν όμως πλειοψηφίες, οι οποίες καθορίζουν τις τελικές αποφάσεις. Προσωπικά αγωνιζόμουν πάντοτε για προωθητικές συνθέσεις, που οδηγούν σε μεγάλες πλειοψηφίες, με σεβασμό στην άποψη όλων. Γι’ αυτό θα στηρίξω την προσπάθεια προοδευτικού μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, συμφωνώντας και με την πρόταση για απευθείας εκλογή του προέδρου και της κεντρικής επιτροπής από τα μέλη του κόμματος.