Don’t look up…
«Μην κοιτάτε πάνω», μας λέει η κυβέρνηση, τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και κάποιοι επιστήμονες. Είναι λογικό, αυτοί έχουν εξασφαλισμένο τρόπο διαφυγής από κάθε κρίση. Ζουν σε ένα παράλληλο και προφυλαγμένο σύμπαν «αρίστων» που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα. Αντιμετωπίζουν εμάς και την υπάρχουσα κατάσταση σαν ένα παιχνίδι επικοινωνίας, σαν ένα video game όπου και αν χάσεις παίζεις το επόμενο παιχνίδι. Μόνο που δεν είναι έτσι, δεν έχουμε δεύτερη ζωή να δώσουμε…
Οι δικοί μας κυβερνήτες απλά μας καλούν να μην κοιτάμε γενικώς και ειδικώς:
-Μην κοιτάς την ακρίβεια, είναι παροδική (όπως διατείνεται ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης.
-Μην κοιτάς τους μισθούς, σας δώσαμε 2% στον κατώτατο μετά από 2,5 χρόνια αν και είχαμε υποσχεθεί ότι θα δίναμε αυξήσεις διπλάσιες από την αύξηση του ΑΕΠ.
-Μην κοιτάς τις συντάξεις χηρείας και αναπηρίας που κόψαμε, το κάνουμε για να μην υπάρχουν αδικίες και συντάξεις δυο ταχυτήτων…
-Μην κοιτάς την πανδημία, εσύ φταίς άλλωστε που δεν προφυλάσσεσαι.
-Μην κοιτάς το παρατημένο δημόσιο σύστημα υγείας, δεν σας φτάνει που σας χειροκροτήσαμε από τα μπαλκόνια;
-Μην κοιτάς τα σχολεία με τις τάξεις των 27 παιδιών, αν νοσήσει το 50% +1 θα τις κλείσουμε..
-Μην κοιτάς την σπατάλη δημοσίου χρήματος με απευθείας αναθέσεις σε «ημετέρους», το κράτος είναι δικό μας και είναι «επιτελικό»…
-Μην κοιτάς την κατάντια των ΜΜΕ, το βασικό είναι να σας ψυχαγωγούν…
-Μην κοιτάς την καταπάτηση των δικαιωμάτων σου, το θέμα είναι τα «κληρονομικά δικαιώματα» της ομάδας που μας κυβερνά.
Σε όλα αυτά, ναι, υπάρχουν χειροκροτητές, οι οποίοι εξακολουθούν να πιστεύουν το κυρίαρχο αφήγημα, αυτό το «όλα πάνε καλά, τα έχουμε υπό έλεγχο»… Ούτε αυτοί όμως (πλην ελαχίστων…) θα γλυτώσουν τις επιπτώσεις.
Βέβαια εμείς (σε αντίθεση με την ταινία «Don’t look up») δεν είμαστε διατεθειμένοι να περιμένουμε καρτερικά τις εξελίξεις. Η απειλή για όλους μας προέρχεται από την «αμέριμνη» κυβέρνηση η οποία έχει ως μοναδικό της μέλημα το πως δεν θα υποστεί πολιτική φθορά… Δεν τους νοιάζει οτιδήποτε άλλο!
Εμείς θα επιμείνουμε και να κοιτάμε ψηλά και να δείχνουμε τους υπαίτιους και να τους καλούμε να πάρουν την «κάψουλα διαφυγής» και να μας αδειάσουν την γωνιά. Υπάρχουν λύσεις χωρίς αυτούς, φτάνει να κοιτάμε παντού…