Για τον σοσιαλισμό, το κόμμα, τις συμμαχίες
Η τριπλή κρίση, υγειονομική – περιβαλλοντική, οικονομική, δημοκρατίας, που βιώνει το σύνολο, σχεδόν, των σύγχρονων κοινωνιών, συμπληρώθηκε, πρόσφατα, με τον πόλεμο. Ο κίνδυνος να διολισθήσει ολόκληρη η ανθρωπότητα σε μία νέα βαρβαρότητα είναι υπαρκτός. Οι δυνάμεις της προόδου οφείλουν να αντισταθούν και να αντεπιτεθούν.
Στη χώρα μας, που βιώνει όλα τα παραπάνω σε αυξημένο βαθμό εξαιτίας της επιθετικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η αντεπίθεση περνάει μέσα από την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών και την ανάδειξη μιας κυβέρνησης των προοδευτικών – δημοκρατικών δυνάμεων.
Για την επίτευξη του κεντρικού αυτού στόχου παρατίθενται στη συνέχεια ορισμένες βασικές προϋποθέσεις, που αναφέρονται, κυρίως, σε ζητήματα αμφιλεγόμενα και τα οποία το Συνέδριό μας οφείλει να τα φωτίσει, συνθέτοντας και αποκλίνουσες απόψεις.
Πρώτο
Να εμπνεύσουμε, να πείσουμε ότι θέλουμε, ξέρουμε και μπορούμε.
Η έμπνευση αυτή έχει άρρηκτη σχέση με το όραμα και τη στρατηγική στόχευση της σύγχρονης Αριστεράς που εκπροσωπούμε, δηλαδή το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα.
Για να εμπνεύσουμε οφείλουμε να εγκαταλείψουμε στείρες επαναλήψεις αναλύσεων προηγούμενων δεκαετιών, νομοτέλειες, ντετερμινισμούς, βεβαιότητες και αναγωγισμούς που δεν απαντούν στα σημερινά ερωτήματα.
Και, παράλληλα, να ορίσουμε θετικά τη στρατηγική μας προοπτική με τις αξίες της Ελευθερίας, της Ισότητας, της Δημοκρατίας, της Οικολογικής αναδόμησης.
Οι βασικές αυτές αξίες εκφράζουν την άποψή μας για την ουσία της κοινωνίας που προσβλέπουμε και για την οποία αγωνιζόμαστε. Μιας κοινωνίας που θα εμπεριέχει τη συνεχή ριζοσπαστικοποίηση της δημοκρατικής παράδοσης της νεωτερικότητας – που ξεκίνησε πριν 200 και παραπάνω χρόνια – σε ολοένα διευρυνόμενες περιοχές της ζωής.
Η παραπάνω θεώρηση, το γειωμένο όραμα που σκιαγραφεί, απαντά και στο σύγχρονο και ρεαλιστικό περιεχόμενο του λεγόμενου «κοινωνικού ή σοσιαλιστικού μετασχηματισμού». Αυτή η προσπάθεια δεν έχει «τέλος», είναι ένας «Δρόμος», δεν υπήρξαν και δεν θα υπάρξουν «παράδεισοι» επί της γης.
Δύο χαρακτηριστικές συγκεκριμενοποιήσεις για την προτεινόμενη από την πλευρά μας κοινωνικοπολιτική οργάνωση:
Η οικονομία θα περιλαμβάνει την «αγορά», κυρίως με τη μορφή της υγιούς επιχειρηματικότητας. Φυσικά, μία αγορά όχι ασύδοτη, με έλεγχο, με προοδευτική φορολογία κοκ.
Οι επιδιωκόμενες και προωθούμενες υπερβάσεις της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων θα συναρτώνται απόλυτα με κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες μέσα από εκλογικές διαδικασίες, σε μια πορεία μέσα από αντιπροσωπευτικούς – κοινοβουλευτικούς θεσμούς. Παράλληλα, μπορούμε να επινοήσουμε και να προτείνουμε και συμμετοχικούς θεσμούς.
Έτσι διευρύνονται οι κοινωνικές μας αναφορές και η απεύθυνσή μας στο σύνολο των Ελλήνων και των Ελληνίδων.
Έτσι, μπορεί να διαμορφωθεί ένα σύγχρονο αφήγημα, που μπορεί να εμπνεύσει και να πείσει.
Μπορεί να υπάρξουν οι απαντήσεις στα ερωτήματα για τη φυσιογνωμία της Αριστεράς μας και στους κινδύνους που έχουν διατυπωθεί για αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας αυτής.
Δεύτερο
Για το Κόμμα
Είναι κοινός τόπος ότι χρειαζόμαστε ένα κόμμα σύγχρονο, αριστερό, προοδευτικό – δημοκρατικό και ισχυρό.
Στις τελευταίες εκλογές είχαμε το φαινόμενο της προσέλευσης στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που ανήκαν στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο. Φαινόμενο πρωτοφανές, που μας οδήγησε – με πρωτοβουλία του προέδρου μας – να απευθύνουμε ένα προσκλητήριο σ’ αυτούς τους πολίτες να συσπειρωθούν στο κόμμα και γύρω από το κόμμα. Η ανταπόκριση ήταν σημαντική, η προσπάθεια για διεύρυνση, συνεχίζεται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία πλέον, συσπειρώνονται παραδοσιακοί αριστεροί όλων των αποχρώσεων, κεντροαριστεροί, προοδευτικοί, οπαδοί του δημοκρατικού κέντρου.
Είναι όλοι καλοδεχούμενοι, τους περιβάλλουμε με την εμπιστοσύνη μας. Μακριά από εμάς ο όποιος φόβος ότι κινδυνεύει με αλλοίωση η φυσιογνωμία μας.
Αντίθετα, η μεγάλη συσπείρωση στο κόμμα και γύρω από το κόμμα, η ποσοτική και ποιοτική διεύρυνση, είναι η κύρια προϋπόθεση για να μπορούμε να μιλάμε για ένα ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ως κορμό της συνολικής δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης, πλειοψηφικής και κυβερνώσας πολιτικής δύναμης.
Όσον αφορά τον μετασχηματισμό του κόμματος για τον οποίο συζητάμε, αυτός προκύπτει ως η αυτονόητη προσαρμογή στις μεγάλες αλλαγές που έχουν συντελεστεί στις σύγχρονες κοινωνίες.
Αλλαγές στο παραγωγικό μοντέλο, στη σχέση ζωής και τεχνολογίας, στις ιδεολογικές προσλαμβάνουσες.
Αλλαγές που αποτυπώνονται και στην στρατηγική μας στόχευση, όπως προαναφέραμε, στις προγραμματικές μας δεσμεύσεις και, ιδιαίτερα, στις αλλαγές και τις καινοτομίες που προωθούμε στο κόμμα μας, όπως κύρια προτείνονται στο σχέδιο του νέου καταστατικού μας.
Κεντρική θέση στις καινοτομίες αυτές έχει η πρόταση του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με την οποία ο Πρόεδρος και η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ εκλέγονται με ψηφοφορία από το σύνολο των μελών του κόμματος. Μια πρόταση που εκφράζει εμπιστοσύνη σε όλα τα μέλη και εξασφαλίζει την μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή Προέδρου και ΚΕ.
Για να γίνεται ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ένα κόμμα όλο και πιο σύγχρονο, πιο αποτελεσματικό και πιο ελκυστικό.
Τρίτο
Οι συμμαχίες
Η πρωτόγνωρη και ιδιαίτερα δύσκολη φάση που ζούμε, τα νέα στοιχεία που εισάγει η πολύμορφη κρίση διαρκείας και – τελευταία – ο πόλεμος στη γειτονιά μας, σε συνδυασμό με τους στόχους προς υλοποίηση από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, απαιτούν συγκέντρωση δυνάμεων για ουσιαστική βελτίωση των συσχετισμών.
Απαιτούν συμμαχίες, κοινωνικές και πολιτικές. Μόνο με συμμαχίες διαμορφώνεται με σταθερότητα ο προοδευτικός πόλος απέναντι στον διαχρονικά παρόντα συντηρητικό πόλο.
Ως προς τις κοινωνικές συμμαχίες απαιτείται τολμηρό ξεπέρασμα των παραδοσιακών και παγιωμένων για χρόνια πολιτικών αντιπροσωπεύσεων προσώπων και κοινωνικών ομάδων.
Το προσκλητήριό μας δεν απευθύνεται μόνο στον κόσμο της ιστορικής Αριστεράς. Το προσκλητήριό μας είναι προς όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, πέρα και πάνω από προηγούμενες κομματικές εντάξεις και εκλογικές συμπεριφορές. Είναι, πρέπει να είναι, προς τους νέους και τις νέες.
Είναι ένα προσκλητήριο ανοιχτό, δημοκρατικό, πατριωτικό.
Ως προς τις πολιτικές συμμαχίες, στη σημερινή φάση των μεγάλων ανακατατάξεων στο κοινωνικό σώμα και στο πολιτικό γίγνεσθαι, υπάρχουν πολιτικές συλλογικότητες – κόμματα με τα οποία υπάρχουν δυνατότητες για συζητήσεις, για προσεγγίσεις, για αναζήτηση συγκλίσεων. Πάντοτε σε μια προγραμματική βάση που περιλαμβάνει ως αφετηρία την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική αναδιανομή, την δημοκρατία.
Όλα όσα αναφέρονται στις παραπάνω σκέψεις στοχεύουν άμεσα να ενισχύσουν την αντίσταση στη βαρβαρότητα που γιγαντώνεται. Αλλά το «όχι» μιας αντίστασης πρέπει να συνοδεύεται από ένα «ναι» στους σκοπούς μας. Η αντίσταση σε όλα όσα υποβαθμίζουν τον άνθρωπο τρέφεται από την επιδίωξη όχι του καλύτερου των κόσμων, αλλά ενός καλύτερου κόσμου. Αυτή η επιδίωξη, που δεν έπαψε να γεννιέται και να ξαναγεννιέται στην πορεία της ανθρώπινης ιστορίας, θα ξαναγεννηθεί για άλλη μία φορά.