Η κρίση του συντηρητικού χώρου

Στη Μεγάλη Βρετανία η Λιζ Τρας άντεξε 44 ημέρες ως πρωθυπουργός. Ως διάδοχος της εμφανίστηκε μεταξύ άλλων ο προηγούμενος πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον, για να αποχωρήσει στη συνέχεια.

Στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τράμπ αυτοπροβάλλεται ως (και) ο επόμενος υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων για “πλανητάρχης”.

Στη Βραζιλία ο απερχόμενος πρόεδρος Μπολσονάρου θα αναμετρηθεί την ερχόμενη Κυριακή απέναντι στον “πρόεδρο των φτωχών” Λούλα.

Στην Ιταλία δίπλα (και κάτω…) από τη νεοφασίστρια Μελόνι, είναι ο 86χρονος Σίλβιο Μπερλουσκόνι.

Αλήθεια τι γίνεται; Στερεύει από νέα πρόσωπα ο συντηρητικός χώρος; Η εκπροσώπηση του φιλελευθερισμού περιορίζεται σε φθαρμένους και αποτυχημένους πρώην ηγέτες; Η μήπως η κρίση του φιλελεύθερου μοντέλου παίρνει δομικά χαρακτηριστικά που δίνουν την εικόνα ότι πλέον δεν μπορεί καν να ανανεωθεί σε πολιτικό προσωπικό;

Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικές του ευρύτερου συντηρητικού χώρου περνούν κρίση. Όσα συνέβησαν στη Μεγάλη Βρετανία είναι χαρακτηριστικά. Οι συντηρητικοί στη χώρα αυτή έχουν μια τεράστια πολιτική παράδοση. Το ότι μετά τον Μπόρις Τζόνσον επέλεξαν την Λιζ Τρας η οποία κατέρρευσε “πριν μαραθεί ένα μαρούλι” (όπως ευφυώς έγραψαν βρετανικές εφημερίδες) έχει μια ιδιαίτερη πτυχή: Στην ουσία την κ.Τράς έδιωξαν οι “αγορές” οι οποίες έχουν κατανοήσει ότι πρακτικές “θατσερισμού” σήμερα δεν είναι βιώσιμες, δεν εξυπηρετούν αξιόπιστα τα συμφέροντα τους.

Αυτές οι περιβόητες αγορές (και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι) φαίνεται ότι βρίσκονται σε περιδίνηση. Σε πολιτικό επίπεδο αναγκάζονται να προσφύγουν στη βοήθεια της ακροδεξιάς (Ιταλία, Σουηδία, Ουγγαρία, Πολωνία κλπ) για να συνεχίσουν να ελέγχουν επιμέρους κράτη. Ταυτόχρονα όμως και η παραδοσιακή σοσιαλδημοκρατία βρίσκεται σε υποχώρηση.

Σε ευρωπαϊκό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο γίνεται όλο και πιο σαφές ότι διέξοδος είναι η σύμπραξη αριστερών, πράσινων και σοσιαλιστών. Μια τέτοια συμμαχία υπό τον Λούλα διεκδικεί την Κυριακή την προεδρία στην Βραζιλία, μια τέτοια συμμαχία κυβερνά σε Ισπανία και Πορτογαλία, μια ευρύτερη συμμαχία (χωρίς την αριστερά όμως) κυβερνά στη Γερμανία.

Οι σημερινές συντηρητικές ηγεσίες αδυνατούν να διαχειριστούν τα μεγάλα παγκόσμια και ευρωπαϊκά ζητήματα. Η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι και απειλεί. Είναι σαφές ότι διέξοδος δεν υπάρχει άλλη από τη συνεργασία των αριστερών, προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων κάθε χώρας. Στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ έχει ήδη τοποθετηθεί υπέρ αυτής της συνεργασίας. Οι αποτυχημένες πολιτικές και τα φθαρμένα πρόσωπα πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν. Οι εκλογές να γίνουν το συντομότερο.