«Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ»…

Η διακυβέρνηση της ΝΔ, με ευθύνη Μητσοτάκη, αφήνει ένα ιδιαίτερα αρνητικό αποτύπωμα στη χώρα. Ένα αποτύπωμα το οποίο είναι μετρήσιμο στην οικονομία, την κοινωνία, το κράτος δικαίου κ.λπ.

Υπάρχει και μια ιδιαίτερα σημαντική πτυχή η οποία ακόμα δεν έχει μετρηθεί, ίσως όμως είναι η σημαντικότερη για τη δημοκρατική πορεία του τόπου: Αναφέρομαι στην υποβάθμιση των δημοκρατικών αντανακλαστικών μερίδας των ψηφοφόρων της κυβερνητικής παράταξης οι οποίοι (για να υπερασπιστούν το κόμμα τους) υιοθετούν και υπερασπίζονται αντιλήψεις και πρακτικές που είναι ξένες ακόμα και με τις ιδρυτικές αρχές της ΝΔ. Αυτό το τμήμα των πολιτών αποδέχεται κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία ή συκοφαντία που παράγεται στα υπόγεια του Μαξίμου. Ενδεικτικά:

-Υπερασπίζονται τις παρακολουθήσεις αφού «όλοι τα ίδια κάνουν».

-Αποδέχονται τον δημόσιο διασυρμό των «δικών τους» παρακολουθούμενων, αφού ακόμα και υπουργοί εμφανίζονται ως «ανθρωπάκια» χωρίς φιλότιμο, υποταγμένα και (ίσως) ελεγχόμενα… Τους αρκεί ένα «και τι θέλετε δηλαδή, να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να έρθει ο Τσίπρας»;

-Οι ίδιοι που καταγγέλλουν την «πολιτική τοξικότητα», αποδέχονται τις απειλές και τις κραυγές του υπουργού Ανάπτυξης, τις βρισιές βουλευτών (Μαραβέγιας, Μαρκόπουλος κ.λπ) και τα δεκάδες συκοφαντικά και ψευδή δημοσιεύματα φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ.

-Αποδέχονται την «δολοφονία χαρακτήρα» όσων δεν υποτάσσονται. «ΣΥΡΙΖΑίοι» οι Ράμμος και Τουλουπάκη, «ύποπτοι» οι Κουκάκης-Τέλλογλου κλπ. Πριν από μισό αιώνα χαρακτήριζαν «κουμουνιστές» όσους δεν υποτάσσονταν στο μετεμφυλιακό κράτος της δεξιάς, έτσι και τώρα όσοι αντιδρούν είναι όλοι τους ΣΥΡΙΖΑίοι…

-Αποδέχονται την ανικανότητα και την αποτυχία των κυβερνητικών σε πολλούς τομείς (πανδημία, οικονομία, ακρίβεια, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, αναξιοκρατία κ.λπ) με βασικό επιχείρημα το «φανταστείτε τι θα γινόταν αν μας κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ»…

-Βλέπουν την άκρατη φιλοκυβερνητική προπαγάνδα (61,7% η ΝΔ έναντι 16,2% του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτικό χρόνο στο σύνολο των καναλιών) και ταυτόχρονα «τρώνε» ότι δήθεν ο Νίκος Παππάς πήγε να στήσει «ΣΥΡΙΖΑ channel»…

-Βλέπουν ότι η ακροδεξιά κάθεται στα υπουργικά έδρανα, αλλά ταυτόχρονα ακούν ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ συμπλέει με την Χρυσή Αυγή».

-Όλοι αυτοί που κάποτε είχαν ενταχθεί στο «μένουμε Ευρώπη», βλέπουν ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και πολλοί ευρωπαϊκοί θεσμοί μας εγκαλούν για δεκάδες ζητήματα (ελευθερία Τύπου, παρακολουθήσεις, προσφυγικό κ.λπ), αλλά πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι «ευρωπαίοι» και όλοι οι υπόλοιποι είμαστε «του Πούτιν»…

 

Υπάρχει ένα ερώτημα σε όλους μας: Μπορούν τα επιχειρήματά μας να «τρυπήσουν τους τοίχους που έχουν κτιστεί στα αυτιά» αυτής της μερίδας των πολιτών ή είναι άδικος κόπος; Πιστεύω ότι είναι ζήτημα δημοκρατίας και απαιτείται εμείς να συνεχίσουμε να προσπαθούμε. Ταυτόχρονα όμως αποτελεί πρόβλημα συνολικά για τη χωρα η υιοθέτηση από τη ΝΔ (ή έστω το τμήμα που ελέγχεται ακόμα από το «Μαξίμου ΑΕ») απόψεων που βρίσκονται πολύ κοντά στον Τράμπ, τον Μπολσονάρου και τη Μελόνι. Υπάρχει μια εμφανής υποχώρηση στην αντίληψη της ηγετικής ομάδας της ΝΔ σε ό,τι αφορά τα ζητήματα δημοκρατίας και θεσμών.

Οφείλω όμως να αναγνωρίσω ότι η αντιδημοκρατική κυβερνητική εκτροπή ταυτόχρονα προξένησε την ενεργοποίηση όλων των δημοκρατικών πολιτών που «κινούνται» στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο. Το μέτωπο των συνταγματολόγων που δημόσια διέσυρε την «γνωμάτευση Ντογιάκου», προσέφερε και προσφέρει τεράστια υπηρεσία στη δημοκρατία. Οι απλοί πολίτες που εξέφρασαν την ανησυχία τους για την παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οδήγησαν το σύνολο της μη κυβερνητικής πολιτικής ζωής να καταδικάσει την αντιδημοκρατική εκτροπή. Οι δημοσιογράφοι που αρνούνται να υποταχθούν στις συγκαλυμμένες (ή και τις απροκάλυπτες) απειλές, βοηθούν στη γέννηση και τη γιγάντωση ενός μετώπου υπεράσπισης της δημοκρατίας.

Πλέον είναι σαφές ότι στις επικείμενες εκλογές δεν θα κριθεί απλά το ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα, θα κριθεί και το είδος δημοκρατίας που επιλέγουμε, αλλά και το αν η δεξιά προσπάθεια για άμβλυνση των δημοκρατικών αντανακλαστικών των πολιτών, θα έχει αποτέλεσμα. Προσωπικά θλίβομαι για όσους επιλέγουν να είναι «κύμβαλα αλαλάζοντα» και όχι σκεπτόμενοι πολίτες. Θλίβομαι όμως περισσότερο για αυτούς που από θέσεις κυβερνητικής ευθύνης προτάσσουν το προσωπικό τους συμφέρον και όχι τα δημοκρατικά προτάγματα και τις ευρωπαϊκές αξίες…

Τέτοιες στιγμές θυμάμαι τον ύμνο στη δικαιοσύνη από το «Άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη:

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

και μυρσίνη εσύ δοξαστική

μη, παρακαλώ σας, μη

λησμονάτε τη χώρα μου.

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό

τα γυρίζω πίσω απ` τον καιρό

τους παλιούς μου φίλους καλώ

με φοβέρες και μ` αίματα.

https://www.ieidiseis.gr/opinions/183219/giannis-balafas-tis-dikaiosynis-ilie-noite