Η Αριστερά επανακάμπτει…

-Στην Ιρλανδία το αριστερό Sinn Fein κέρδισε τις εκλογές αυξάνοντας τη δύναμη του κατά 10%.

-Στην Φινλανδία η 34χρονη Σανα Μαρίν του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος ηγείται μιας κυβέρνησης στην οποία συμμετέχουν η αριστερά και οι πράσινοι.

-Στην Ισπανία σχηματίστηκε κυβέρνηση σοσιαλιστών και Podemos και αμέσως αύξησε τους μισθούς!

-Στις ΗΠΑ φαίνεται ότι ο Μπέρνι Σάντερς, σοσιαλιστής υποψήφιος για το χρίσμα των Δημοκρατικών, προηγείται στις προτιμήσεις των εκλογέων.

-Στην Ιταλία η αντίδραση κατά της Ακροδεξιάς εκφράστηκε από το «κίνημα των σαρδελών» και αμέσως οδήγησε στην πρώτη σημαντική ήττα τη Λέγκα του Σαλβίνι, στις εκλογές της Εμίλια Ρομάνια.

Στο κρατίδιο της Θουριγγίας στη Γερμανία η προσπάθεια συνεργασίας της δεξιάς (CDU) με την Ακροδεξιά (Afd) για να μην κυβερνήσει η αριστερή συμμαχία (με επικεφαλής το Die Linke), κατέρρευσε πριν συμπληρωθούν 24 ώρες και οδήγησε σε παραίτηση και την επικεφαλής του CDU.

-Στην Αργεντινή ο δεξιός Μαουρίτσιο Μακρί είναι παρελθόν και στην κυβέρνηση ο κεντροαριστερός Αλβέρτο Φερνάντες.

-Αντιθέτως στη Μεγάλη Βρετανία ηττήθηκαν οι Εργατικοί του Τζέρεμι Κόρμπιν, διότι δεν είχε σαφή απάντηση στο κυρίαρχο ζήτημα του Brexit…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Απλά ότι πλέον σε παγκόσμιο επίπεδο, απέναντι σε μια εθνικιστική και ακροδεξιά επέλαση, οι πολίτες όλο και περισσότερο εμπιστεύονται την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων και κυρίως ισχυροποιούν την αριστερά. Εμπιστεύονται όσους έχουν καθαρό και σαφή λόγο, όσους στέκονται αρωγοί στην κοινωνία χωρίς να αγνοούν τον παράγοντα ανάπτυξη, όσους δεν επιδιώκουν συνεργασίες με δεξιούς και ακροδεξιούς σχηματισμούς, όσους δεν αρθρώνουν έναν «λίγο πιο κεντρώο» λόγο για «να μην φοβίσουν τους συντηρητικούς ψηφοφόρους», αλλά όσους με παρρησία εκφράζουν μια διαφορετική πολιτική έξω από το παραδοσιακό δίπολο δεξιά-δεξιά σοσιαλδημοκρατία.

Είναι παγκοσμίως σαφές ότι η σοσιαλδημοκρατία υποχωρεί είτε όπου συνεργάζεται με τη δεξιά, είτε όπου δεν εκφέρει έναν σαφή προοδευτικό λόγο και δεν ασκεί μια προοδευτική διακυβέρνηση.

Ταυτοχρόνως η  σύγχρονη αριστερά ισχυροποιείται διότι τολμά και καλύπτει το πολιτικό κενό που έχει δημιουργηθεί, καταθέτοντας προτάσεις εναλλακτικής, ριζοσπαστικής, καινοτόμας και αλληλέγγυας πολιτικής δύναμης. Η αριστερά αναδεικνύεται παγκοσμίως σαν ο ουσιαστικός αντίπαλος του εθνικισμού, του ρατσισμού και της οπισθοδρόμησης.

Στην χώρα μας ελπίζουμε και εργαζόμαστε προκειμένου η αριστερά να συμμετάσχει με όρους ισοτιμίας και αναλογίας στην επίτευξη της οικοδόμησης ενός ευρύτατου προοδευτικού μετώπου. Η πλήρης αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε όλους κυριολεκτικά τους τομείς, μέσα σε μόλις επτά μήνες, μας «φορτώνει» με ευθύνες. Όχι αυτάρεσκα να δηλώνουμε ότι «εμείς τα πηγαίναμε καλύτερα», αλλά να εργαστούμε για να μην κάνουμε λάθη σαν αυτά που μας αποξένωσαν από ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας στην διάρκεια της προηγούμενης διακυβέρνησης. Είναι ανάγκη να αναλύσουμε τι δεν πήγε καλά, που έπρεπε να κινηθούμε διαφορετικά και από τώρα να φροντίσουμε να είμαστε έτοιμοι για οποτεδήποτε ο ελληνικός λαός αποφασίσει και πάλι να αναθέσει –στην αριστερά και τις ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις- τις ευθύνες διακυβέρνησης της χώρας…