Οι «αρμοί της εξουσίας» και η δημοκρατία
Τις τελευταίες ημέρες γίνεται ακόμα πιο σαφές το ζήτημα της λειτουργίας «των αρμών της εξουσίας» που έθεσε προ μηνών ο Αλέξης Τσίπρας. Αναφερόμαστε στο κράτος αλλά και το ευρύτερο δημόσιο: δικαιοσύνη, αστυνομία, τράπεζες, ελεγκτικοί μηχανισμοί, ανεξάρτητες αρχές κ.λπ.
Οι τράπεζες, για παράδειγμα, χαρίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια σε εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες, αλλά από την επόμενη χρονιά θα αρχίσουν να βάζουν χέρι στα σπίτια όσων αδυνατούν να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις. Εδώ πρέπει βεβαίως να ξεχωρίσουμε τους «στρατηγικούς» κακοπληρωτές, δηλαδή αυτούς που έχουν χρήματα, αλλά προτιμούν να μην πληρώνουν διότι «θα βρουν την λύση»… Η κυβέρνηση από την πλευρά της επιδιώκει προκαταβολικά να αθωώσει τους τραπεζίτες για μια σειρά αποφάσεων που λαμβάνουν ή έχουν λάβει (δανεικά και αγύριστα σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ κ.λπ.)…
Η δικαιοσύνη, επίσης, εμφανίζει πολλές φορές δυο πρόσωπα. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η δίκη της Χρυσής Αυγής: Λες και δίκαζαν διαφορετικές υποθέσεις, από τη μια πλευρά η εισαγγελέας και από την άλλη οι δικαστές της έδρας. Αθώοι οι ηγέτες της Χρυσής Αυγής για την εισαγγελέα, ένοχοι και διευθυντές εγκληματικής οργάνωσης για το δικαστήριο (αλλά και για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας). Να τους δοθεί το δικαίωμα αναστολής και να μην οδηγηθούν στη φυλακή ζήτησε η εισαγγελέας με σκεπτικό που μας έκανε να ανατριχιάσουμε… Ο απλός πολίτης λογικά θα σκέφτεται ότι το θέμα δεν είναι αν έχεις δίκιο ή άδικο, αλλά σε ποιον δικαστή «θα πέσεις»…
Ακόμα χειρότερη είναι η κατάσταση στην αστυνομία: Οδήγησαν ανήλικους μαθητές στο κρατητήριο απλά για να τους τρομοκρατήσουν. Επιτέθηκαν χωρίς λόγο στη μεγαλειώδη συγκέντρωση για τη δίκη της Χρυσής Αυγής. Μπαίνουν σε σπίτια και κτυπούν αθώους πολίτες (περίπτωση Ινδαρέ). Ειδικά τη νεολαία τη θεωρούν εκ προοιμίου παραβατική, αναρχική, κ.λπ…Θυμίζουμε βέβαια ότι μια εκ των καταδικασθέντων στη δίκη της Χρυσής Αυγής είναι αστυνομικός, η οποία συνεργαζόταν με τους Χρυσαυγίτες ενημερώνοντας τους για τις κινήσεις της αστυνομίας…
Επίσης, κανένας έλεγχος δεν γίνεται σε δεκάδες υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, από τον «μεγάλο περίπατο» του κ. Μπακογιάννη και τις μάσκες, έως την λίστα-Πέτσα. Πολύ περισσότερο σε μεγάλες συμβάσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων. Οι καταγγελίες διαδέχονται η μια την άλλη, αλλά «φιλοξενούνται» μόνο σε μικρή μερίδα ΜΜΕ…. Ταυτόχρονα οι διορισμοί «οικογενειακών φίλων» έχουν κάνει ακόμα και συντηρητικούς πολιτικούς και δημοσιογράφους να δηλώνουν την απαρέσκειά τους. Το «επιτελικό κράτος» έχει γίνει «οικογενειακό κράτος»…
Τέλος, η χειραγώγηση πολλών ΜΜΕ με κάθε τρόπο επίσης αποτελεί απειλή κατά της δημοκρατίας. Θυμίζουμε ότι η ΕΡΤ πλέον ελέγχεται απευθείας από τον πρωθυπουργό, ο οποίος διόρισε στενό του συνεργάτη ως πρόεδρο της, ενώ με προσωπικές παρεμβάσεις του ίδιου του πρωθυπουργού και του περιβάλλοντός του επιδιώκεται να στραγγαλιστούν οικονομικά τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ. Ο έλεγχος της διαφήμισης και η επιλεκτική χρησιμοποίηση των διαφημιστικών κονδυλίων για να στηριχθούν συγκεκριμένα ΜΜΕ, είναι κάτι που δεν θα μείνει στο απυρόβλητο.
Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η λειτουργία μιας σειράς θεσμών σύμφωνα με το νόμο είναι ζήτημα δημοκρατίας, δεν είναι πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης. Η ταυτόχρονη απορρύθμιση πολλών επιμέρους «αρμών εξουσίας» γεννά εξ αντικειμένου ζήτημα δημοκρατίας. Μπορεί σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη να «βολεύεται» με τέτοιες καταστάσεις, αλλά ταυτόχρονα γεννώνται και μεγεθύνονται μηχανισμοί που λειτουργούν με τρόπο επικίνδυνο για τη δημοκρατία. Η κατάργηση της ανεξαρτησίας μιας σειράς θεσμών, η απόπειρα χειραγώγησης άλλων και η χρησιμοποίησή τους για στενά πολιτικές αλλά και προσωπικές επιδιώξεις, αποτελούν σαφή παραβίαση των συνταγματικών προβλέψεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, αλλά και η πλειοψηφία της αντιπολίτευσης, έχουν θέσει την κυβέρνηση προ των ευθυνών της. Δεν είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Η επίκληση της «λαϊκής ψήφου» και των δημοσκοπικών ευρημάτων για να δικαιολογηθούν δημοκρατικές εκτροπές είναι στα όρια του γελοίου και επικίνδυνου. Κανένας δεν εξουσιοδότησε κανέναν να καταστεί μόνη πηγή εξουσίας, απόλυτος άρχων και εκτός κριτικής. Αυτό ας γίνει εγκαίρως κατανοητό!