Περί «καθημερινότητας»!

Ας μιλήσουμε για την καθημερινότητα:

-Όσοι στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας αποφασίζουν να μετακινηθούν με ΙΧ, θα υποστούν τα πάνδεινα λόγω κυκλοφοριακού το οποίο διαρκώς χειροτερεύει.

-Όσοι αποφασίζουν να μετακινούνται με δημόσια συγκοινωνία, πρέπει και αυτοί (στην πλειονότητα των περιπτώσεων) να οπλιστούν με υπομονή διότι τα δρομολόγια είναι λίγα και το «στρίμωγμα» δεδομένο.

-Όσοι περιμένουν να τους απονεμηθεί η σύνταξη (για την οποία οι κρατήσεις τους για δεκαετίες ήταν τεράστιες) και αυτοί θα πρέπει να περιμένουν. Ο κ. Χατζιδάκης «δείχνει» ως υπαίτιους τους τεμπέληδες δημόσιους υπάλληλους.

-Όσοι αποφασίζουν να αποταθούν στο δημόσιο σύστημα για θέματα υγείας τους διαπιστώνουν ότι καθημερινά η κατάσταση χειροτερεύει. Ειδικά στη Βόρειο Ελλάδα έχει φθάσει στα όρια της.

-Όσοι στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία βλέπουν τα παιδιά ανά τάξη να γίνονται περισσότερα, ενώ δάσκαλοι και καθηγητές να κατηγορούνται ότι δεν θέλουν να «αξιολογηθούν».

-Όσοι έχουν παιδιά φοιτητές διαπιστώνουν ότι οι αίθουσες είναι ανεπαρκείς, οι ουρές ατελείωτες και η αδιαφορία της κ. Κεραμέως ανεπανάληπτη. Επιπλέον το πτυχίο των παιδιών τους έγινε ισότιμο με των ιδιωτικών κολλεγίων…

-Όσοι εργάζονται σε επιχείρηση που καταστρατηγεί τα δικαιώματα τους νοιώθουν απροστάτευτοι. Η κυβέρνηση έχει καταργήσει το 8ωρο, θεσμοθέτησε 10ωρο εργασίας, απελευθέρωσε τις υπερωρίες και μάλιστα τη δυνατότητα να είναι απλήρωτες αυτές οι υπερωρίες. Επίσης διέλυσε στην ουσία το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας…

-Όσοι έχουν την ατυχία να «στραβοκοιτάξουν» αστυνομικό, μπορεί να βρεθούν δαρμένοι σε κάποιο κρατητήριο και με δικογραφία σε βάρος τους (εξαιρούνται οι εκάστοτε «Φουρθιώτηδες»)…

-Όσοι αγωνίζονται να κρατήσουν ζωντανή την επιχείρηση τους, αντιμετωπίζονται με αδιαφορία από την κυβέρνηση, η οποία τους λέει ή να συγχωνευθούν ή να κλείσουν. Όσο για οικονομική στήριξη, αυτή αφορά μόνο τους «μεγάλους»…

Αυτή είναι η πραγματικότητα, αυτή είναι η καθημερινότητα για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Όταν οτιδήποτε προκύψει (από νεροποντή έως πυρκαγιά) το «επιτελικό κράτος» ψάχνει να βρει τον ένοχο ανάμεσα στους πολίτες ή στον ΣΥΡΙΖΑ… Χωρίς ενσυναίσθηση, απλά με την βεβαιότητα ότι αυτό το κράτος «είναι δικό τους, με κληρονομιά». Αυτοί τα κάνουν όλα τέλεια ενώ οι πολίτες και η αντιπολίτευση «δεν δικαιούνται για να ομιλούν».

Όλα τα πιο πάνω είναι απλή καταγραφή του τι βιώνει η ελληνική κοινωνία, χωρίς διάθεση «πολιτικολογίας». Όλα τα πιο πάνω περιγράφουν και τον λόγο που καθημερινά απαξιώνεται η σημερινή κυβέρνηση, που οι πολίτες της γυρίζουν την πλάτη.

Όλα τα πιο πάνω όμως δεν φτάνουν για να απαλλαγούμε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αν δεν συγκροτηθεί ένα μεγάλο προοδευτικό-δημοκρατικό μέτωπο κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων το οποίο θα προωθήσει ένα διαφορετικό, ρεαλιστικό σχέδιο διακυβέρνησης. Εμείς δηλώνουμε παρόντες, με σχέδιο, με όραμα, με τους κοινωνικούς αγωνιστές που θα εγγυηθούν αυτή την διαφορετική πορεία. Στο Συνέδριο μας, θα επισημοποιήσουμε περαιτέρω το κάλεσμα μας στην ελληνική κοινωνία και τις προοδευτικές δυνάμεις.